Προς Κορινθίους Β’

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1
Χαιρετισμὸς καὶ εὐχαριστία

1 Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ·
2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως,
4 ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ·
5 ὅτι καθὼς περισσσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτω διὰ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν.
6 Εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν, καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν· εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας,
7 εἰδότες ὅτι ὥσπερ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων, οὕτω καὶ τῆς παρακλήσεως.
8 Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν·
9 ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς·
10 ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ρύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ρύσεται,
11 συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν.

Τὰ εἰλικρινῆ κίνητρα τοῦ Παύλου

12 Ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ᾿ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς.
13 Οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε, ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε,
14 καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν, καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

Ἡ ἀναβολὴ τῆς ἐπισκέψεώς του

15 Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν πρότερον, ἵνα δευτέραν χάριν ἔχητε,
16 καὶ δι᾿ ὑμῶν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν Ἰουδαίαν.
17 Τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην; Ἢ ἃ βουλεύομαι, κατὰ σάρκα βουλεύομαι, ἵνα ᾖ παρ᾿ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ;
18 Πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ.
19 Ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾿ ἡμῶν κηρυχθείς, δι᾿ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναί καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν·
20 ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι Θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμήν, τῷ Θεῷ πρὸς δόξαν δι᾿ ἡμῶν.
21 Ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός,
22 ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν.
23 Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον.
24 Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 2
1 Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς.
2 Εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ;
3 Καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτό, ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω ἀφ᾿ ὧν ἔδει με χαίρειν, πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν.
4 Ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς.

Ὅποιος ἔφταιξε, ἐὰν μετανοήσῃ, νὰ γίνεται πάλιν δεκτός

5 Εἰ δέ τις λελύπηκεν, οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν, ἀλλά, ἀπὸ μέρους ἵνα μὴ ἐπιβαρῶ, πάντας ὑμᾶς.
6 Ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμία αὕτη ἡ ὑπὸ τῶν πλειόνων·
7 ὥστε τοὐναντίον μᾶλλον ὑμᾶς χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι, μήπως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ ὁ τοιοῦτος.
8 Διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς κυρῶσαι εἰς αὐτὸν ἀγάπην.
9 Εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα, ἵνα γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν, εἰ εἰς πάντα ὑπήκοοί ἐστε.
10 Ὧ δέ τι χαρίζεσθε, καὶ ἐγώ· καὶ γὰρ ἐγὼ εἴ τι κεχάρισμαι ᾧ κεχάρισμαι, δι᾿ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ,
11 ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν.

Δοκιμασίαι καὶ θρίαμβοι τοῦ εὐαγγελίου

12 Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν Τρῳάδα εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, καὶ θύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν Κυρίῳ,
13 οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ πνεύματί μου τῷ μὴ εὑρεῖν με Τίτον τὸν ἀδελφόν μου, ἀλλὰ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἐξῆλθον εἰς Μακεδονίαν.
14 Τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι᾿ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·
15 ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις,
16 οἷς μὲν ὀσμὴ θανάτου εἰς θάνατον, οἷς δὲ ὀσμὴ ζωῆς εἰς ζωήν. Καὶ πρὸς ταῦτα τίς ἱκανός;
17 Οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ λοιποὶ καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ὡς ἐξ εἰλικρινείας, ἀλλ᾿ ὡς ἐκ Θεοῦ κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Γ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 3
Οἱ προσήλυτοι τοῦ Παύλου

1 Ἀρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνειν; εἰ μὴ χρῄζομεν ὥς τινες συστατικῶν ἐπιστολῶν πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν συστατικῶν;
2 Ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων,
3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις.
4 Πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν.
5 Οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ᾿ ἑαυτῶν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ᾿ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ,
6 ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος, ἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ.
7 Εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν ἐντετυπωμένη ἐν λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον Μωυσέως διὰ τὴν δόξαν τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴν καταργουμένην,
8 πῶς οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ πνεύματος ἔσται ἐν δόξῃ;
9 Εἰ γὰρ ἡ διακονία τῆς κατακρίσεως δόξα, πολλῷ μᾶλλον περισσεύει ἡ διακονία τῆς δικαιοσύνης ἐν δόξῃ.
10 Καὶ γὰρ οὐδὲ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης.
11 Εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ δόξης, πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ.
12 ῎Εχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα,
13 καὶ οὐ καθάπερ Μωυσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου.
14 Ἀλλ᾿ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν. Ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει, μὴ ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται,
15 ἀλλ᾿ ἕως σήμερον, ἡνίκα ἀναγινώσκεται Μωυσῆς, κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται·
16 ἡνίκα δ᾿ ἂν ἐπιστρέψῃ πρὸς Κύριον, περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα.
17 Ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία.
18 Ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Δ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4
Τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου

1 Διὰ τοῦτο, ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην καθὼς ἠλεήθημεν, οὐκ ἐκκακοῦμεν,
2 ἀλλ᾿ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης, μὴ περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τῇ φανερώσει τῆς ἀληθείας συνιστῶντες ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
3 Εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον,
4 ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ.
5 Οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν.
6 Ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀποστόλου καὶ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ

7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν,
8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι,
9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι,
10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ.
11 Ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν.
12 Ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν.
13 Ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν,
14 εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν.
15 Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Προσωρινὴ θλῖψις καὶ αἰωνία δόξα

16 Διὸ οὐκ ἐκκακοῦμεν, ἀλλ᾿ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, ἀλλ᾿ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ.
17 Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν,
18 μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα. Τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Ε’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 5
1  Οἵδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
2 Καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες,
3 εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα.
4 Καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι ἐφ’ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.
5 Ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο Θεός, ὁ καὶ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος.
6 Θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου·
7 διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους·
8 θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον.
9 Διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες, εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι.
10 Τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κίνητρον καὶ δύναμις

11 Εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν, Θεῷ δὲ πεφανερώμεθα, ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι.
12 Οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ οὐ καρδίᾳ.
13 Εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, Θεῷ, εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν.
14 Ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς,
15 κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.

Νέα ζωὴ ἐν Χριστῷ

16 Ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.
17 Ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα.
18 Τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς,
19 ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.
20 Ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι᾿ ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ Θεῷ·
21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1
Χαιρετισμὸς καὶ εὐχαριστία

1 Ὁ Παῦλος, ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ
ο Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, πρὸς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι εἰς τὴν Κόρινθον, καὶ πρὸς ὅλους τοὺς ἁγίους, ποὺ εἶναι εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἀχαΐαν·
2 χάρις νὰ εἶναι σ’ ἐσᾶς καὶ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Θεὸν τὸν Πατέρα μας καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
3 Εὐλογητὸς ἂς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ φιλεύσπλαγχνος Πατέρας καὶ Θεὸς κάθε παρηγορίας,
4 ὁ ὁποῖος μᾶς παρηγορεῖ εἰς κάθε μας θλίψιν, ὥστε νὰ μποροῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ παρηγοροῦμεν ἄλλους εἰς ὁποιανδήποτε θλῖψίν τους, μὲ τὴν παρηγορίαν, μὲ τὴν ὁποίαν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι παρηγορούμεθα ἀπὸ τὸν Θεόν.
5 Διότι καθὼς ξεχειλίζει ἡ συμμετοχή μας εἰς τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι ξεχειλίζει καὶ ἡ παρηγορία ποὺ παίρνομε διὰ τοῦ Χριστοῦ.
6 Ἐὰν θλιβώμεθα, αὐτὸ γίνεται διὰ τὴν παρηγορίαν σας καὶ σωτηρίαν, ἡ ὁποία ἐνεργεῖται διὰ τὴς ὑπομονῆς τῶν ἰδίων παθημάτων, τὰ ὁποία καὶ ἐμεῖς ὑποφέρομεν· ἐὰν παρηγορούμεθα, αὐτὸ γίνεται διὰ τὴν παρηγορίαν σας καὶ σωτηρίαν,
7 καὶ ἡ ἐλπίδα μας γιὰ σᾶς εἶναι βεβαία, διότι γνωρίζομεν ὅτι ὅπως εἶσθε μέτοχοι τῶν παθημάτων, ἔτσι εἶσθε μέτοχοι καὶ τῆς παρηγορίας.
8 Διότι δὲν θέλομεν νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, τὴν θλῖψιν ποὺ μᾶς εὑρῆκε εἰς τὴν Ἀσίαν. Τὸ βάρος ἦτο πολὺ μεγαλύτερον ἀπὸ τὰς δυνάμεις μας, ὥστε νὰ ἀπελπισθοῦμε καὶ διὰ τὴν ζωήν μας.
9 Καὶ μάλιστα μᾶς φαινότανε ὅτι εἴχαμε λάβει τὴν καταδίκην τοῦ θανάτου, διὰ νὰ ἔχωμεν πεποίθησιν ὄχι εἰς τοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλ’ εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἀνασταίνει τοὺς νεκρούς.
10 Ἀπὸ ἕνα τόσον μεγάλον θανάσιμον κίνδυνον ὁ Θεὸς μᾶς ἔσωσε καὶ μᾶς σώζει· εἰς αὐτὸν ἔχομεν τὴν ἐλπίδα ὅτι καὶ πάλιν θὰ μᾶς σώσῃ,
11 ἐὰν καὶ σεῖς μᾶς βοηθήσετε μὲ προσευχήν, ὥστε νὰ ἀποδοθῇ εὐχαριστία ἀπὸ πολλοὺς διὰ λογαριασμόν μας διὰ τὴν χάριν ποὺ ἔδειξε ὁ Θεὸς σ’ ἐμᾶς.

Τὰ εἰλικρινῆ κίνητρα τοῦ Παύλου

12 Τὸ καύχημά μας εἶναι τοῦτο: ἡ μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς μας ὅτι μὲ θείαν εὐθύτητα καὶ εἰλικρίνειαν, ὄχι μὲ κοσμικὴν σοφίαν, ἀλλὰ μὲ χάριν Θεοῦ ἐφερθήκαμε εἰς τὸν κόσμον καὶ περισσότερον σ’ ἐσᾶς.
13 Δὲν σᾶς γράφομεν τίποτε διαφορετικὸν ἀπὸ ὅ,τι διαβάζετε καὶ καταλαβαίνετε, ἐλπίζω δὲ νὰ καταλάβετε καλά,
14 ὅπως καὶ μᾶς καταλάβατε ἐν μέρει, ὅτι δηλαδὴ εἴμεθα καύχημά σας, καθὼς καὶ σεῖς εἶσθε δικό μας καύχημα, κατὰ τὴν Ἡμέραν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

Ἡ ἀναβολὴ τῆς ἐπισκέψεώς του

15 Μὲ τὴν πεποίθησιν αὐτὴν ἤθελα νὰ ἔλθω πρῶτα σ’ ἐσᾶς, διὰ νὰ ἔχετε καὶ δευτέραν εὐχαρίστησιν,
16 καὶ ἀπὸ σᾶς νὰ περάσω εἰς τὴν Μακεδονίαν καὶ πάλιν ἀπὸ τὴν Μακεδονίαν νὰ ἔλθω σ’ ἐσᾶς, καὶ ἀπὸ σᾶς νὰ προπεμφθῶ εἰς τὴν Ἰουδαίαν.
17 Μὲ τὸ νὰ θέλω τοῦτο, μήπως ἆραγε ἐνήργησα ἐπιπόλαια; Ή μήπως κάνω τὰ σχέδιά μου κατὰ τρόπον κοσμικόν, ὥστε νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμὲ τὸ ἐὰν θὰ εἶναι τὸ ναί, ναί, καὶ τὸ ὄχι, ὄχι;
18 Ἀξιόπιστος εἶναι ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος μας σ’ ἐσᾶς δὲν ἦτο Ναὶ καὶ Ὄχι συγχρόνως.
19 Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ὁποῖος ἐκηρύχθηκε μεταξύ σας ἀπὸ μᾶς, δηλαδὴ ἀπὸ ἐμέ, τὸν Σιλουανὸν καὶ τὸν Τιμόθεον, δὲν ἦτο Ναὶ καὶ Ὄχι, ἀλλὰ εἰς αὐτὸν εἶναι μόνον Ναί.
20 Διότι ὅλαι αἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ πραγματοποιοῦνται· καὶ δι’ αὐτοῦ λέγομεν τὸ ἀμὴν εἰς τὸν Θεὸν πρὸς δόξαν του.
21 Ἐκεῖνος δὲ ποὺ μᾶς στερεώνει μαζὶ μ’ ἐσᾶς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ μᾶς ἔχρισε, εἶναι ὁ Θεός,
22 ὁ ὁποῖος καὶ μᾶς ἐσφράγισε καὶ ἔδωκε εἰς τὶς καρδιές μας τὸ Πνεῦμα σὰν ἀρραβῶνα.
23 Ἐπικαλοῦμαι μάρτυρά μου τὸν Θεόν, ὅτι διὰ νὰ μὴ σᾶς λυπήσω δὲν ἦλθα ἀκόμη εἰς τὴν Κόρινθον.
24 Ὄχι διότι θέλομεν νὰ σᾶς ἐξουσιάζωμεν σὲ ζητήματα τῆς πίστεώς σας, ἀλλὰ εἴμεθα συνεργάται τῆς χαρᾶς σας, διότι στέκεσθε σταθεροὶ εἰς τὴν πίστιν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 2
1 Ἀπεφάσισα νὰ μὴ σᾶς κάνω καὶ ἄλλην δυσάρεστην ἐπίσκεψιν.
2 Ἐὰν ἐγὼ σᾶς λυπῶ, τότε ποιὸς μοῦ προξενεῖ χαρὰν παρὰ ἐκεῖνος ποὺ τὸν κάνω νὰ λυπᾶται;
3 Καὶ σᾶς ἔγραψα ἀκριβῶς αὐτό, ὥστε, ὅταν ἔλθω, νὰ μὴ λυπηθῶ ἀπὸ ἐκείνους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔπρεπε νὰ χαίρω, διότι ἔχω παποίθησιν δι’ ὅλους σας ὅτι ἡ χαρά μου εἶναι καὶ χαρὰ ὅλων σας.
4 Σᾶς ἔγραψα ἀπὸ μεγάλην θλῖψιν καὶ στενοχωρίαν τῆς καρδιᾶς, μὲ πολλὰ δάκρυα, ὄχι διὰ νὰ λυπηθῆτε, ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσετε τὴν ὑπερβολικὴν ἀγάπην ποὺ ἔχω γιὰ σᾶς.

Ὅποιος ἔφταιξε, ἐὰν μετανοήσῃ, νὰ γίνεται πάλιν δεκτός

5 Ἐὰν ἔχῃ προξενήσει κανεὶς λύπην, δὲν ἐλύπησε μόνον ἐμέ, ἀλλὰ ἐν μέρει (διὰ νὰ μὴ φανῶ ὑπερβολικός) ὅλους σας.
6 Ἡ ἐπίπληξις αὐτὴ ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους εἶναι ἀρκετὴ δι’ ἕναν τέτοιον ἄνθρωπον,
7 ὥστε ἀντιθέτως, πρέπει μᾶλλον τώρα νὰ τὸν συγχωρήσετε καὶ νὰ τὸν παρηγορήσετε, διὰ νὰ μὴ κυριευθῇ ἀπὸ ὑπερβολικὴν λύπην.
8 Διὰ τοῦτο σᾶς παρακαλῶ νὰ τοῦ δείξετε ἀγάπην.
9 Διὰ τὸν σκοπὸν αὐτὸν καὶ σᾶς ἔγραψα, διὰ νὰ σᾶς δοκιμάσω καὶ νὰ ἰδῶ ἐὰν ὑπακούετε εἰς ὅλα.
10 Εἰς ἐκεῖνον ποὺ κάτι συγχωρεῖτε, συγχωρῶ καὶ ἐγώ· διότι καὶ ἐγὼ ἐκεῖνο ποὺ συγχώρησα, ἐὰν συγχώρησα τίποτε, τὸ ἔκανα πρὸς χάριν σας ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ,
11 διὰ νὰ μὴ νικηθοῦμε ἀπὸ τὸν Σατανᾶν, διότι δὲν ἀγνοοῦμεν τὰ σχέδιά του.

Δοκιμασίαι καὶ θρίαμβοι τοῦ εὐαγγελίου

12 Ὅταν ἦλθα εἰς τὴν Τρῳάδα, διὰ νὰ κηρύξω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, καὶ μοῦ εἶχε ἀνοιχθῆ πόρτα διὰ τὸν Κύριον,
13 τὸ πνεῦμά μου δὲν εἶχε ἡσυχίαν, διότι δὲν εὑρῆκα ἐκεῖ τὸν Τίτον τὸν ἀδελφόν μου. Τοὺς ἀποχαιρέτισα λοιπὸν καὶ ἔφυγα εἰς τὴν Μακεδονίαν.
14 Ἀλλὰ δόξα εἰς τὸν Θεόν, ποὺ μᾶς κάνει πάντοτε νὰ θριαμβεύωμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ διαδίδει παντοῦ δι’ ἡμῶν τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεώς του.
15 Διότι εἴμεθα εὐωδία τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν Θεὸν μεταξὺ ἐκείνων ποὺ σώζονται καὶ ἐκείνων ποὺ χάνονται,
16 διὰ τούτους μὲν ὀσμὴ ποὺ ἀπὸ θάνατον ὁδηγεῖ εἰς θάνατον, δι’ ἐκείνους δὲ ὀσμὴ ποὺ ἀπὸ ζωὴν ὁδηγεῖ εἰς ζωήν.
17 Καὶ ποιὸς εἶναι ἱκανὸς δι’ ὅλα αὐτά; Διότι δὲν εἴμεθα σὰν τοὺς πολλούς, νοθευταὶ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ σὰν ἄνθρωποι εἰλικρινεῖς, σταλμένοι ἀπὸ τὸν Θεόν, μιλᾶμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Γ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 3
Οἱ προσήλυτοι τοῦ Παύλου

1 Ἀρχίζομεν πάλιν νὰ συσταίνωμε τὸν ἑαυτόν μας; Ἢ μήπως ἔχομεν ἀνάγκην, ὅπως μερικοί, συστατικῶν ἐπιστολῶν σ’ ἐσᾶς ἢ συστατικῶν ἀπὸ σᾶς;
2 Ἡ ἐπιστολή μας εἶσθε σεῖς, γραμμένη στὶς καρδιές μας, ἡ ὁποία εἶναι γνωστὴ καὶ διαβάζεται ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους·
3 εἶσθε, φανερά, ἐπιστολὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς δικῆς μας ὑπηρεσίας, καὶ εἶναι γραμμένη ὄχι μὲ μελάνι, ἀλλὰ μὲ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ, ὄχι σὲ πλάκες πέτρινες, ἀλλὰ σὲ πλάκες καρδιῶν σαρκίνων.
4 Τέτοια εἶναι ἡ πεποίθησις ποὺ ἔχομεν εἰς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Χριστοῦ,
5 ὄχι ὅτι εἴμεθα ἱκανοὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ὥστε νὰ λογαριάσωμεν ὅτι προῆλθε κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μας, ἀλλ’ ἡ ἱκανότης μας προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεόν,
6 ὁ ὁποῖος μᾶς ἔκανε ἱκανοὺς νὰ γίνωμεν ὑπηρέται νέας διαθήκης, ὄχι γραπτοῦ νόμου ἀλλὰ τοῦ Πνεύματος, διότι ὁ γραπτὸς νόμος καταδικάζει εἰς θάνατον, ἐνῷ τὸ Πνεῦμα ζωοποιεῖ.
7 Ἀλλ’ ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ παράγει θάνατον, ὁ γραπτὸς νόμος, χαραγμένος σὲ πέτρες, ἐγκαινιάσθηκε μὲ λαμπρότητα, ὥστε οἱ Ἰσραηλῖται νὰ μὴ μποροῦν νὰ κυττάξουν τὸ πρόσωπον τοῦ Μωϋσέως, λόγῳ τῆς λαμπρότητος τοῦ προσώπου του, ἡ ὁποία ὅμως θὰ παρήρχετο,
8 δὲν θὰ ἔχῃ μεγαλύτερη λαμπρότητα ἐκεῖνο ποὺ παράγεται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα;
9 Διότι ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ παράγει κατάκρισιν εἶχε λαμπρότητα, πολὺ μεγαλύτερη θὰ εἶναι ἡ λαμπρότης ἐκείνου ποὺ παράγει τὴν δικαίωσιν.
10 Καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, ἐκεῖνο ποὺ κάποτε εἶχε λαμπρότητα ἔχασε τὴν λαμπρότητά του ἐξ αἰτίας μιᾶς πολὺ μεγαλύτερης λαμπρότητος.
11 Διότι ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ ἔμελλε νὰ παρέλθῃ, ἐφάνηκε μὲ λαμπρότητα, πόσον μεγαλύτερη εἶναι ἡ λαμπρότης ἐκείνου ποὺ μένει.
12 Ἐπειδὴ λοιπὸν ἔχομεν τέτοιαν ἐλπίδα, φερόμεθα μὲ πολλὴν παρησίαν·
13 ὄχι ὅπως ὁ Μωϋσῆς, ὁ ὁποῖος ἔθετε κάλυμμα εἰς τὸ πρόσωπόν του, ὥστε οἱ Ἰσραηλῖται νὰ μὴ ἰδοῦν τὸ τέλος ἐκείνου ποὺ ἔμελλε νὰ παρέλθῃ.
14 Ἀλλ’ αἱ διάνοιαί τους ἐπωρώθησαν. Διότι μέχρι σήμερον τὸ ἴδιο κάλυμμα μένει κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ δὲν ἀφαιρεῖται, διότι διὰ τοῦ Χριστοῦ καταργεῖται.
15 Ἀλλ’ ἕως σήμερον, ὁσάκις διαβάζεται ὁ Μωϋσῆς, ὑπάρχει ἕνα κάλυμμα εἰς τὴν διάνοιάν τους·
16 μόλις ὅμως ἐπιστρέψῃ κανεὶς πρὸς τὸν Κύριον, ἀφαιρεῖται τὸ κάλυμμα.
17 «Κύριος» ἐδῶ σημαίνει τὸ Πνεῦμα καὶ ὅπου εἶναι τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ ὑπάρχει ἐλευθερία.
18 Ὅλοι ἐμεῖς μὲ ἀκάλυπτον πρόσωπον, ἀντανακλῶντες τὴν λαμπρότητα τοῦ Κυρίου, μεταμορφωνόμεθα εἰς ὁμοιότητα μὲ αὐτὸν ἀπὸ λαμπρότητα σὲ λαμπρότητα· τοῦτο προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον, τὸ Πνεῦμα.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Δ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4
Τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου

1 Διὰ τοῦτο, ἐπειδὴ ἔχομεν τὴν ὑπηρεσίαν αὐτὴν μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, δὲν χάνομε τὸ θάρρος μας,
2 ἀλλ’ ἀπαρνηθήκαμε τὰς πράξεις ποὺ οἱ ἄνθρωποι κρύβουν ἀπὸ ντροπὴ καὶ δὲν φερόμεθα μὲ πανουργίαν οὔτε νοθεύομεν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, φανερώνοντες τὴν ἀλήθειαν, συσταίνομε τὸν ἑαυτόν μας πρὸς κάθε συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
3 Ἐὰν εἶναι σκεπασμένο τὸ εὐαγγέλιόν μας, εἶναι σκεπασμένο δι’ ἐκείνους ποὺ χάνονται.
4 Ὁ θεὸς τοῦ κόσμου τούτου ἐτύφλωσε τὸν νοῦν τῶν ἀπίστων, ὥστε νὰ μὴ ἰδοῦν τὸ φῶς τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰκὼν τοῦ Θεοῦ.
5 Διότι δὲν κηρύσσομεν τὸν ἑαυτόν μας ἀλλὰ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν ὡς Κύριον, τοὺς δὲ ἑαυτούς μας δούλους σας πρὸς χάριν τοῦ Ἰησοῦ.
6 Διότι ὁ Θεὸς ποὺ εἶπε νὰ λάμψῃ φῶς ἀπὸ τὸ σκοτάδι, αὐτὸς ἔλαμψε μέσα μας, διὰ νὰ φέρῃ εἰς φῶς τὴν γνῶσιν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀποστόλου καὶ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ

7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν αὐτὸν μέσα σὲ πήλινα σκεύη, διὰ νὰ φανῇ ὅτι τέτοια ὑπερβολικὴ δύναμις εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν προέρχεται ἀπὸ μᾶς.
8 Πιεζόμεθα μὲ κάθε τρόπον, ἀλλὰ δὲν φθάνομεν σὲ ἀδιέξοδον, εὑρισκόμεθα σὲ ἀδυναμίαν ἀλλ’ ὄχι σὲ ἀπελπισίαν, διωκόμεθα ἀλλὰ δὲν ἐγκαταλειπόμεθα,
9 καταβαλλόμεθα ἀλλὰ δὲν χανόμεθα.
10 Πάντοτε φέρομεν εἰς τὸ σῶμά μας τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, διὰ νὰ φανερωθῇ καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ εἰς τὸ σῶμά μας.
11 Διότι ἐνῷ ζῶμεν παραδιδόμεθα πάντοτε εἰς θάνατον χάριν τοῦ Ἰησοῦ, διὰ νὰ φανερωθῇ καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ εἰς τὸ θνητόν μας σῶμα.
12 Ὥστε ὁ μὲν θάνατος συντελεῖται σ’ ἐμᾶς, ἀλλ’ ἡ ζωὴ σ’ ἐσᾶς.
13 Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἔχομεν τὸ ἴδιο πνεῦμα τῆς πίστεως σύμφωνα πρὸς ὅ,τι εἶναι γραμμένον, Ἐπίστεψα καὶ διὰ τοῦτο ἐμίλησα, καὶ ἐμεῖς πιστεύομεν, διὰ τοῦτο καὶ μιλᾶμε,
14 διότι γνωρίζομεν ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἀνέστησε τὸν Κύριον Ἰησοῦν θὰ ἀναστήσῃ καὶ ἐμᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ καὶ θὰ μᾶς στήσῃ μαζὶ μ’ ἐσᾶς ἐνώπιόν του.
15 Ὅλα γίνονται πρὸς χάριν σας, ὥστε καθὼς ἡ χάρις ἐπεκτείνεται εἰς περισσοτέρους, νὰ προκαλέσῃ πλουσίαν τὴν εὐχαριστίαν πρὸς δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Προσωρινὴ θλῖψις καὶ αἰωνία δόξα

16 Διὰ τοῦτο δὲν χάνομεν τὸ θάρρος μας, ἀλλὰ ἂν καὶ ὁ ἐξωτερικός μας ἄνθρωπος φθείρεται, ὁ ἐσωτερικὸς ὅμως ἀνακαινίζεται μέρα μὲ τὴν ἡμέρα.
17 Διότι ἡ στιγμιαία ἐλαφρὴ θλῖψίς μας προετοιμάζει γιὰ μᾶς αἰώνιον βάρος δόξης, ποὺ ὑπερβαίνει κάθε μέτρον,
18 ἐπειδὴ τὸ βλέμμα μας προσηλώνεται ὄχι σ’ ἐκεῖνα ποὺ βλέπονται ἀλλὰ σ’ ἐκεῖνα ποὺ δὲν βλέπονται, διότι ἐκεῖνα ποὺ βλέπονται εἶναι πρόσκαιρα· ἐκεῖνα ποὺ δὲν βλέπονται, εἶναι αἰώνια.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Ε’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 5
1 Διότι γνωρίζομεν ὅτι ἐὰν τὸ ἐπίγειο σπίτι μας, τὸ σῶμα, καταργηθῇ, ἔχομεν οἰκοδόμημα ἀπὸ τὸν Θεόν, σπίτι αἰώνιον, κτισμένον ὄχι μὲ χέρια, καὶ τὸ ὁποῖον εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς.
2 Εἰς τὸ σῶμα αὐτὸ πραγματικὰ στενάζομεν καὶ ποθοῦμεν νὰ ἐνδυθοῦμε τὴν οὐράνιον κατοικία μας,
3 ἐφ’ ὅσον ὅταν τὴν ἐνδυθοῦμε, δὲν θὰ βρεθοῦμε ποτὲ γυμνοί.
4 Διότι πραγματικὰ ἐμεῖς ποὺ εἴμεθα εἰς τὸ σῶμα αὐτό, στενάζομεν κάτω ἀπὸ τὸ βάρος του, ὄχι διότι θέλομεν νὰ τὸ ἀποβάλωμεν, ἀλλὰ νὰ φορέσωμεν ἐπένδυμα, διὰ νὰ καταποθῇ τὸ θνητὸν ἀπὸ τὴν ζωήν.
5 Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς παρασκεύασε ἀκριβῶς διὰ τὸν σκοπὸν αὐτὸν εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος καὶ μᾶς ἔδωκε γιὰ ἀρραβῶνα τὸ Πνεῦμα.
6 Ἔχομεν λοιπὸν πάντοτε θάρρος. Ξέρομεν ὅτι, ἐφ’ ὅσον παραμένομεν εἰς τὸ σῶμα, εἴμεθα μακρυὰ ἀπὸ τὸν Κύριον, εἰς τὴν ξενητιά·
7 – ἀφοῦ ζοῦμε τώρα μὲ τὴν πίστιν καὶ ὄχι μὲ τὴν ὅρασιν –·
8 ἔχομεν λοιπὸν θάρρος καὶ ἐπιθυμοῦμεν μᾶλλον νὰ φύγωμεν ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ νὰ παραμείνωμεν κοντὰ εἰς τὸν Κύριον.
9 Διὰ τοῦτο καὶ φιλοτιμούμεθα, εἰτε παραμένομεν εἰς τὸ σῶμα, εἴτε φεύγομεν, νὰ εἴμεθα εὐάρεστοι εἰς αὐτόν.
10 Διότι ὅλοι ἐμεῖς πρέπει νὰ φανερωθοῦμε ἐμπρὸς εἰς τὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ λάβῃ ὁ καθένας ὅ,τι τοῦ ἁρμόζει δι’ ὅσα ἔκανε μὲ τὸ σῶμά του, εἴτε καλὸν εἴτε κακόν.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κίνητρον καὶ δύναμις

11 Ἐπειδὴ λοιπὸν ξέρομεν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου, προσπαθοῦμεν νὰ πείσωμεν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ’ εἰς τὸν Θεὸν εἴμεθα φανεροί, ἐλπίζω δὲ ὅτι ἔχομεν γίνει φανεροὶ καὶ εἰς τὰ συνειδήσεις σας.
12 Δὲν συσταίνομε πάλιν τοὺς ἑαυτούς μας σ’ ἐσᾶς, ἀλλὰ σᾶς δίδομεν εὐκαιρίαν νὰ ὑπερηφανεύεσθε γιὰ μᾶς, διὰ νὰ ἔχετε κάτι νὰ πῆτε εἰς ἐκείνους ποὺ καυχῶνται διὰ τὸ πρόσωπον καὶ ὄχι γιὰ ὅ,τι εἶναι στὴν καρδιά.
13 Ἐὰν ὑπήρξαμεν ἐκτὸς τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὸ ἐκάναμε διὰ τὸν Θεόν, ἐὰν εἴμεθα λογικοὶ αὐτὸ γίνεται διὰ τὴν δικήν σας ὠφέλειαν.
14 Διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μᾶς συγκρατεῖ· ἔχομεν καταλήξει εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἐὰν ἕνας ἐπέθανε δι’ ὅλους, ἄρα ἐπέθαναν ὅλοι·
15 καὶ ἐπέθανε δι’ ὅλους ὥστε ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν νὰ μὴ ζοῦν πλέον διὰ τὸν ἑαυτόν τους, ἀλλὰ δι’ ἐκεῖνον ποὺ ἐπέθανε γι’ αὐτοὺς καὶ ἀναστήθηκε.

Νέα ζωὴ ἐν Χριστῷ

16 Ὥστε ἐμεῖς ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς δὲν γνωρίζομεν κανένα κατὰ τὸ ἐξωτερικόν. Ἐὰν δὲ ἐγνωρίσαμεν κάποτε τὸν Χριστὸν κατὰ τὸ ἐξωτερικόν, τώρα δὲν τὸν γνωρίζομεν πλέον ἔτσι.
17 Ὥστε ἐὰν εἶναι κανεὶς ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστόν, αὐτὸς αὐτὸς εἶναι καινούργιο δημιούργημα. Τὰ ἀρχαῖα ἐπέρασαν, ἔχουν γίνει ὅλα καινούργια.
18 Ὅλα δὲ προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν ἑαυτόν του διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς ἀνέθεσε τὴν ὑπηρεσίαν τῆς συμφιλιώσεως.
19 Δηλαδή, ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ συνεφιλίωνε τὸν κόσμον μὲ τὸν ἑαυτόν του χωρὶς νὰ τοὺς καταλογίζῃ τὰ ἁμαρτήματά των, καὶ ἀνέθεσε σ’ ἐμᾶς τὸ ἄγγελμα τῆς συμφιλιώσεως.
20 Εἴμεθα λοιπὸν πρεσβευταὶ τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι σὰν νὰ σᾶς προέτρεπε ὁ Θεὸς διὰ μέσου ἡμῶν· σᾶς παρακαλοῦμεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, συμφιλιωθῆτε μὲ τὸν Θεόν,
21 διότι πρὸς χάριν μας ἔκανε ἁμαρτίαν ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἐγνώρισε ἁμαρτίαν, διὰ νὰ γίνωμεν ἐμεῖς δι’ αὐτοῦ δικαιοσύνη Θεοῦ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΣΤ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 6
1 Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς·
2 λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας·
3 μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία,
4 ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,
5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,
6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,
7 ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν,
8 διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς,
9 ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι,
10 ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

Ἔκκλησις δι᾿ ἀγάπην

11 Τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς, Κορίνθιοι, ἡ καρδία ἡμῶν πεπλάτυνται·
12 οὐ στενοχωρεῖσθε ἐν ἡμῖν, στενοχωρεῖσθε δὲ ἐν τοῖς σπλάγχνοις ὑμῶν·
13 τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν, ὡς τέκνοις λέγω, πλατύνθητε καὶ ὑμεῖς.
14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;
15 Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;
16 Τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός.
17 Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς,
18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Ζ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 7
1 Ταῦτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Στενοχωρίαι καὶ παρηγορία τοῦ Παύλου

2 Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.
3 Οὐ πρὸς κατάκρισιν λέγω· προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συζῆν.
4 Πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς, πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν· πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει, ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν.
5 Καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ θλιβόμενοι· ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι.
6 Ἀλλ᾿ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου·
7 οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ᾿ ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν, τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι,
8 ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐ μεταμέλομαι, εἰ καὶ μετεμελόμην· βλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη, εἰ καὶ πρὸς ὥραν, ἐλύπησεν ὑμᾶς.
9 Νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ᾿ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ Θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν.
10 Ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.
11 Ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν! Ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι.
12 Ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος, οὐδὲ εἵνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
13 Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. Ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ὑμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν·
14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτω καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη.
15 Καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν.
16 Χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Η’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 8
Εἰσφορὰ διὰ τοὺς πτωχοὺς τῶν Ἱεροσολύμων

1 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας,
2 ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεως ἡ περισσεία τῆς χαρᾶς αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθος πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰς τὸν πλοῦτον τῆς ἁπλότητος αὐτῶν·
3 ὅτι κατὰ δύναμιν, μαρτυρῶ, καὶ ὑπὲρ δύναμιν, αὐθαίρετοι,
4 μετὰ πολλῆς παρακλήσεως δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους,
5 καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν, ἀλλ’ ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον τῷ Κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος Θεοῦ,
6 εἰς τὸ παρακαλέσαι ἡμᾶς Τίτον, ἵνα καθὼς προενήρξατο οὕτω καὶ ἐπιτελέσῃ εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάριν ταύτην.
7 Ἀλλ᾿ ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε, πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ ἐξ ὑμῶν ἐν ἡμῖν ἀγάπῃ, ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε.

Τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

8 Οὐ κατ᾿ ἐπιταγὴν λέγω, ἀλλὰ διὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆς καὶ τὸ τῆς ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιον δοκιμάζων·
9 γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι δι᾿ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε.
10 Καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι· τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει, οἵτινες οὐ μόνον τὸ ποιῆσαι, ἀλλὰ καὶ τὸ θέλειν προενήρξασθε ἀπὸ πέρυσι·
11 νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαι ἐπιτελέσατε, ὅπως καθάπερ ἡ προθυμία τοῦ θέλειν, οὕτω καὶ τὸ ἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν.
12 Εἰ γὰρ ἡ προθυμία πρόκειται, καθὸ ἐὰν ἔχῃ τις εὐπρόσδεκτος, οὐ καθὸ οὐκ ἔχει.
13 Οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις, ὑμῖν δὲ θλῖψις, ἀλλ᾿ ἐξ ἰσότητος ἐν τῷ νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς τὸ ἐκείνων ὑστέρημα,
14 ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα, ὅπως γένηται ἰσότης,
15 καθὼς γέγραπται· ὁ τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασε, καὶ ὁ τὸ ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησε.

Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Τίτου καὶ ἄλλων

16 Χάρις δὲ τῷ Θεῷ τῷ διδόντι τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου,
17 ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο, σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξῆλθε πρὸς ὑμᾶς.
18 Συνεπέμψαμεν δὲ μετ᾿ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν·
19 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ᾿ ἡμῶν πρὸς τὴν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου δόξαν καὶ προθυμίαν ἡμῶν·
20 στελλόμενοι τοῦτο, μή τις ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇ ἁδρότητι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ᾿ ἡμῶν,
21 προνοούμενοι καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων.
22 Συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν, ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὄντα, νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς.
23 Εἴτε ὑπὲρ Τίτου, κοινωνὸς ἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός· εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν, ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν, δόξα Χριστοῦ.
24 Τὴν οὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ἐνδείξασθε εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Θ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 9
1 Περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσὸν μοί ἐστι τὸ γράφειν ὑμῖν·
2 οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ἡμῶν καυχῶμαι Μακεδόσιν, ὅτι Ἀχαΐα παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι· καὶ ὁ ἐξ ὑμῶν ζῆλος ἠρέθισε τοὺς πλείονας.
3 Ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς, ἵνα μὴ τὸ καύχημα ἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷ μέρει τούτῳ, ἵνα, καθὼς ἔλεγον, παρεσκευασμένοι ἦτε,
4 μήπως ἐὰν ἔλθωσι σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμᾶς ἀπαρασκευάστους, καταισχυνθῶμεν ἡμεῖς, ἵνα μὴ λέγωμεν ὑμεῖς, ἐν τῇ ὑποστάσει ταύτῃ τῆς καυχήσεως.
5 Ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσι τὴν προκατηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν, ταύτην ἑτοίμην εἶναι, οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὡς πλεονεξίαν.

Πῶς νὰ γίνεται ἡ εἰσφορά

6 Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει.
7 ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδία, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός.
8 Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν,
9 καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
10 Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν·
11 ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι᾿ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ·
12 ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶ προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων, ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν τῷ Θεῷ·
13 διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν Θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας,
14 καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν, ἐπιποθούντων ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφ᾿ ὑμῖν.
15 Χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΣΤ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 6
1 Σὰν συνεργάται του σᾶς παρακαλοῦμεν νὰ μὴ δεχθῆτε μάταια τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ,
2 διότι λέγει, Εἰς καιρὸν εὐνοίας σὲ ἄκουσα καὶ εἰς ἡμέραν σωτηρίας σὲ ἐβοήθησα. Ὁ καιρὸς εὐνοίας εἶναι τώρα, ἡ ἡμέρα σωτηρίας εἶναι τώρα.
3 Δὲν δίνομεν σὲ κανένα καμμίαν ἀφορμὴν προσκόμματος διὰ νὰ μὴ δυσφημισθῇ ἡ ὑπηρεσία μας,
4 ἀλλὰ σὰν ὑπηρέται τοῦ Θεοῦ συσταίνομε τοὺς ἑαυτούς μας σὲ ὅλα διὰ τῆς μεγάλης ὑπομονῆς μας σὲ θλίψεις, σὲ ταλαιπωρίες, σὲ στερήσεις,
5 σὲ μαστιγώσεις, σὲ φυλακίσεις, σὲ ταραχές, σὲ κόπους, σὲ ἀγρυπνίες καὶ πεῖναν·
6 μὲ ἁγνότητα, σύνεσιν, μακροθυμίαν καὶ καλωσύνην, μὲ Πνεῦμα Ἅγιον, μὲ ἀγάπη χωρὶς ὑπόκρισιν,
7 μὲ τὸ κήρυγμα τῆς ἀληθείας καὶ μὲ δύναμιν Θεοῦ, μὲ τὰ ὅπλα τῆς δικαιοσύνης, τὰ ἐπιθετικὰ καὶ ἀμυντικά,
8 σὲ τιμὴν καὶ ἀτίμωσιν, σὲ δυσφημήσεις καὶ ἐπαίνους, σὰν λαοπλάνοι καὶ ὅμως ἀληθινοί,
9 σὰν ἄγνωστοι καὶ ὅμως πολὺ γνωστοί, σὰν νὰ πεθαίναμε καὶ ὅμως ζοῦμε, σὰν τιμωρούμενοι καὶ ὅμως μὴ θανατούμενοι,
10 σὰν λυπημένοι καὶ ὅμως πάντοτε χαρούμενοι, σὰν πτωχοὶ καὶ ὅμως κάνοντες πολλούς πλουσίους, σὰν νὰ μὴ ἔχωμεν τίποτε καὶ ὅμως κατέχομεν τὰ πάντα.

Ἔκκλησις δι’ ἀγάπην

11 Σᾶς μιλᾶμε ἐλεύθερα, ὦ Κορίνθιοι, σᾶς ἀνοίξαμε τὴν καρδιά μας.
12 Δὲν ὑπάρχουν περιορισμοὶ ἐκ μέρους μας· ὁ περιορισμὸς εἶναι εἰς τὰ δικά σας αἰσθήματα.
13 Ἀνταποδώσατε τὰ ἴδια, ἀνοῖξτε καὶ σεῖς τὴν καρδιά σας – μιλῶ σὰν σὲ παιδιά μου.
14 Νὰ μὴ συνδέεσθε μὲ τοὺς ἀπίστους, ποὺ δὲν σᾶς ταιριάζουν γιὰ σύντροφοι. Διότι τί σχέσιν ἔχει ἡ δικαιοσύνη μὲ τὴν ἀνομίαν; Ἢ τί ἐπικοινωνίαν μπορεῖ νὰ ἔχῃ τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι;
15 Μπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ συμφωνία μεταξὺ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Βελίαλ; Ἢ τί κοινὸν ἔχει ὁ πιστὸς μὲ τὸν ἄπιστον;
16 Μπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ συμφωνία μεταξὺ τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν εἰδώλων; Διότι σεῖς εἶσθε ναὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ, καθὼς εἶπεν ὁ Θεός, Θὰ κατοικήσω μέσα τους καὶ θὰ περπατήσω μεταξύ τους καὶ θὰ εἶμαι ὁ Θεός τους καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι ὁ λαός μου.
17 Διὰ τοῦτο φύγετε ἀπὸ μέσα ἀπ’ αὐτοὺς καὶ χωρισθῆτε, λέγει ὁ Κύριος, μὴ ἐγγίζετε ἀκάθαρτον καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς δεχθῶ,
18 καὶ θὰ εἶμαι Πατέρας σας καὶ σεῖς θὰ εἶσθε υἱοί μου καὶ θυγατέρες, λέγει ὁ Κύριος ὁ Παντοκράτωρ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Ζ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 7
1 Ἐπειδὴ λοιπὸν ἔχομεν αὐτὰς τὰς ὑποσχέσεις, ἀγαπητοί, ἂς καθαρίσωμεν τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ κάθε μολυσμὸν σαρκὸς καὶ πνεύματος, τελειοποιούμενοι εἰς τὴυν ἁγιωσύνην μὲ φόβον Θεοῦ.

Στενοχωρίαι καὶ παρηγορία τοῦ Παύλου

2 Κάνετε χῶρον γιὰ μᾶς στὴν καρδιά σας, κανένα δὲν ἀδικήσαμε, κανένα δὲν καταστρέψαμε, κανένα δὲν ἐκμεταλλευθήκαμε.
3 Δὲν τὰ λέγω αὐτὰ διὰ νὰ σᾶς κατακρίνω, διότι εἶπα προηγουμένως ὅτι εἶσθε μέσα στὶς καρδιές μας, ἑνωμένοι εἰς τὸν θάνατον καὶ τὴν ζωήν.
4 Ἔχω πολὺ θάρρος ἀπέναντί σας, ὑπερηφανεύομαι πολὺ γιὰ σᾶς. Εἶμαι γεμάτος ἀπὸ παρηγοριά, ἔχω ξεχειλίσει ἀπὸ χαρὰν παρ’ ὅλην μας τὴν θλῖψιν.
5 Διότι πραγματικά, ὅταν ἤλθαμεν εἰς τὴν Μακεδονίαν, τὸ σῶμά μας δὲν εὑρῆκε καμμίαν ἀνάπαυσιν, ἀλλὰ παντοῦ θλίψεις. Ἀπὸ ἔξω πόλεμοι, ἀπὸ μέσα φόβοι.
6 Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ποὺ παρηγορεῖ τοὺς ταπεινούς, μᾶς ἐπαρηγόρησε μὲ τὸν ἔρχομὸν τοῦ Τίτου.
7 Ὄχι μόνον δὲ μὲ τὸν ἐρχομὸν του ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν παρηγορίαν ποὺ ἔλαβε κοντά σας. Μᾶς ἀνήγγειλε τὸν σφοδρὸν πόθον σας, τὰ κλάματά σας, τὸν ζῆλόν σας γιὰ μένα, ὥστε νὰ χαρῶ ἀκόμη περισσότερον,
8 διότι ἂν καὶ σᾶς ἐλύπησα μὲ τὴν ἐπιστολήν μου, δὲν μετανοῶ – ἂν καὶ εἶχα μετανοήσει – διότι βλέπω ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη, ἔστω καὶ προσωρινῶς, σᾶς ἐλύπησε.
9 Τώρα χαίρω, ὄχι διότι ἐλυπηθήκατε, ἀλλὰ διότι ἡ λύπη σας κατέληξε εἰς μετάνοιαν. Ἐλυπηθήκατε ὅπως θέλει ὁ Θεός, ὥστε δὲν ζημιωθήκατε σὲ τίποτε ἀπὸ μᾶς.
10 – Διότι ἡ λύπη, ὅπως τὴν θέλει ὁ Θεός, παράγει μετάνοιαν, ἡ ὁποία καταλήγει εἰς σωτηρίαν, διὰ τὴν ὁποίαν κανεὶς ποτὲ δὲν μετανοεῖ. Ἡ λύπη ὅμως ἡ κοσμικὴ παράγει θάνατον. –
11 Βλέπετε, ἀκριβῶς τὸ ὅτι ἐλυπηθήκατε ὅπως θέλει ὁ Θεός, πόσην προθυμίαν ἔχει παράγει μέσα σας, πόσην ἀνάγκην ἀπολογίας, πόσην ἀγανάκτησιν, πόσον φόβον, πόσον πόθον, πόσον ζῆλον, πόσην ἐπιθυμίαν τιμωρίας τοῦ κακοῦ. Μὲ κάθε τρόπον ἐδείξατε ὅτι εἶσθε ἀθῶοι εἰς αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν.
12 Ἑπομένως, ἂν καὶ σᾶς ἔγραψα, δὲν τὸ ἔκανα δι’ ἐκεῖνον ποὺ ἀδίκησε, οὔτε δι’ ἐκεῖνον ποὺ ἀδικήθηκε, ἀλλὰ διὰ νὰ γίνῃ φανερὸς σ’ ἐσᾶς, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ζῆλος σας γιὰ μᾶς.
13 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἐπαρηγορηθήκαμε. Ἀλλ’ ἐκτὸς τῆς παρηγορίας μας, ἐχαρήκαμε πολὺ περισσότερον διὰ τὴν χαρὰν τοῦ Τίτου, διότι ἀναπάυθηκε τὸ πνεῦμα του ἀπὸ ὅλους σας.
14 Διότι ἐὰν κάπως ἐκαυχήθηκα σ’ αὐτὸν γιὰ σᾶς, δὲν ἐντροπιάσθηκα, ἀλλὰ ὅπως κάθε τι ποὺ σᾶς εἴπαμεν ἦτο ἀληθινόν, ἔτσι καὶ ἡ καύχησίς μας εἰς τὸν Τίτον ἀπεδείχθη ἀληθινή.
15 Καὶ ἡ καρδιά του κλίνει περισσότερον πρὸς ἐσᾶς, ὅταν θυμᾶται τὴν ὑπακοὴν ὅλων σας, μὲ πόσον φόβον καὶ τρόμον τὸν ἐδεχθήκατε.
16 Χαίρω, διότι ἔχω ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην σ’ ἐσᾶς.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Η’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 8
Εἰσφορὰ διὰ τοὺς πτωχοὺς τῶν Ἱεροσολύμων

1 Σᾶς κάνομεν δὲ γνωστήν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τῆς γενναιοδωρίας ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς εἰς τὰς ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας.
2 Διότι μέσα σὲ μεγάλην δοκιμασίαν θλίψεως, ἡ ὑπεράφθονη χαρά τους καὶ ἡ ἐσχάτη πτωχεία τους ἐξεχείλισαν εἰς πλουσίαν γενναιοδωρίαν ἐκ μέρους των·
3 διότι σύμφωνα μὲ τὰς δυνάμεις των, τὸ μαρτυρῶ, καὶ περισσότερον ἀπὸ τὰς δυνάμεις των, ἔδωκαν αὐτοπροαιρέτως,
4 καὶ μᾶς ἐζητοῦσαν μὲ πολλὰς παρακλήσεις νὰ τοὺς κάνωμεν τὴν χάριν νὰ μετάσχουν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν αὐτὴν πρὸς τοὺς ἁγίους,
5 καὶ ὄχι μόνον ἐνήργησαν ὅπως εἴχαμεν ἐλπίσει, ἀλλὰ ἔδωκαν πρῶτα τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὸν Κύριον καὶ ἐπίσης σ’ ἐμᾶς διὰ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ,
6 ὥστε παρακαλέσαμεν τὸν Τίτον, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἀρχήν, νὰ φέρῃ τώρα εἰς πέρας μεταξύ σας καὶ τοῦτο τὸ ἔργον τῆς γενναιοδωρίας.
7 Ὅπως ὑπερέχετε εἰς ὅλα, εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὸν λόγον, εἰς τὴν γνῶσιν, εἰς κάθε ζῆλον καὶ εἰς τὴν ἀγάπην ποὺ ἔχετε γιὰ μᾶς, ἔτσι νὰ ὑπερέχετε καὶ εἰς τὸ ἔργον τοῦτο τῆς γενναιοδωρίας.

Τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

8 Δὲν τὸ λέγω αὐτὸ σὰν διαταγή, ἀλλὰ δοκιμάζω διὰ τοῦ ζήλου τῶν ἄλλων καὶ τὴν γνησιότητα τῆς ἀγάπης σας,
9 διότι ξέρετε τὴν γενναιοδωρίαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι, πρὸς χάριν σας, ἂν καὶ ἦτο πλούσιος, ἔγινε πτωχός, διὰ νὰ γίνετε σεῖς πλούσιοι μὲ τὴν πτωχείαν ἐκείνου.
10 Γνώμην δίδω ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τοῦτο. Εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον σας νὰ φέρετε τώρα εἰς πέρας ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀπὸ πέρυσι πρῶτοι ἀρχίσατε, ὄχι μόνον νὰ κάνετε ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπιθυμῆτε.
11 Τώρα φέρτε εἰς πέρας τὸ ἔργον σας, ὥστε ὅπως ὑπῆρχε ἡ προθυμία νὰ τὸ θέλετε, ἔτσι νὰ γίνῃ καὶ ἡ ἐκτέλεσις ἀνάλογα πρὸς τὰ μέσα σας.
12 Διότι ἐὰν ὑπάρχῃ ἡ προθυμία, τότε εἶναι εὐπρόσδεκτη ἀνάλογα πρὸς ἐκεῖνο ποὺ ἔχει κανεὶς καὶ ὄχι πρὸς ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἔχει.
13 Ὄχι βέβαια νὰ ἀνακουφισθοῦν ἄλλοι καὶ νὰ στερηθῆτε σεῖς, ἀλλ’ ἐπὶ τῇ βάσει ἰσότητος
14 τὸ σημερινὸν περίσσευμά σας νὰ διατεθῇ διὰ τὸ ὑστέρημά τους, ὥστε τὸ περίσσευμά τους νὰ διατεθῇ μίαν ἡμέραν διὰ τὸ ὑστέρημά σας καὶ ἔτσι νὰ ὑπάρχῃ ἰσότης,
15 καθὼς εἶναι γραμμένον, Ἐκεῖνος ποὺ ἐμάζεψε πολὺ δὲν εἶχε πλεόνασμα, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἐμάζεψε ὀλίγον δὲν εἶχε ὑστέρημα.

Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Τίτου καὶ ἄλλων

16 Ἂς γίνῃ εὐχαριστία εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος δίνει τὸν ἴδιο ζῆλον γιὰ σᾶς εἰς τὴν καρδιὰ τοῦ Τίτου,
17 διότι ὄχι μόνον ἐδέχθηκε τὴν παράκλησίν σας, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἔχει μεγάλον ζῆλον ἔρχεται ἐξ ἰδίας προθέσεως σ’ ἐσᾶς.
18 Μαζὶ δὲ μ’ αὐτὸν στέλλομεν τὸν ἀδελφόν, ὁ ὁποῖος ἐπαινεῖται ἀπὸ ὅλας τὰς ἐκκλησίας διὰ τὸ ἔργον του ὑπὲρ τοῦ εὐαγγελίου.
19 Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ διωρίσθηκε ἀπὸ τὰς ἐκκλησίας νὰ εἶναι συνοδοιπόρος μας εἰς τὴν ὑπηρεσίαν μας αὐτὴν ποὺ προσφέρομεν πρὸς δόξαν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καὶ διὰ νὰ δείξωμεν τὴν προθυμίαν μας.
20 Καὶ ἔτσι ἀποφεύγομεν τὸ νὰ μᾶς προσάψῃ κανεὶς μομφὴν διὰ τὸν τρόπον τῆς διαχειρήσεως τοῦ πλουσίου αὐτοῦ δώρου,
21 διότι ἀποβλέπομεν εἰς ὅ,τι εἶναι καλὸν ὄχι μόνον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.
22 Στέλλομεν δὲ μαζὶ μ’ αὐτοὺς τὸν ἀδελφόν μας, τὸν ὁποῖον εἰς πολλὰς περιστάσεις ἐδοκιμάσαμεν καὶ εὑρήκαμεν πρόθυμον, τώρα δὲ πολὺ προθυμότερον ἕνεκα τῆς μεγάλης ἐμπιστοσύνης ποὺ ἔχει σ’ ἐσᾶς.
23 Εἴτε διὰ τὸν Τίτον πρόκειται, αὐτὸς εἶναι συμβοηθός μου, καὶ συνεργάτης εἰς τὸ ἔργον γιὰ σᾶς· εἴτε πρόκειται διὰ τοὺς ἀδελφούς μας, αὐτοὶ εἶναι ἀπεσταλμένοι τῶν ἐκκλησιῶν, δόξα τοῦ Χριστοῦ.
24 Ἀποδείξατε λοιπὸν εἰς αὐτοὺς τὴν ἀγάπην σας καὶ ὅτι ἔχω λόγους νὰ ὑπερηφανεύωμαι γιὰ σᾶς ἐνώπιον τῶν ἐκκλησιῶν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Θ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 9
1 Ὅσον ἀφορᾷ τὴν ὑπηρεσίαν πρὸς τοὺς ἁγίους, εἶναι περιττὸν νὰ σᾶς γράψω,
2 διότι ξέρω τὴν προθυμίαν σας, διὰ τὴν ὁποίαν μιλῶ μὲ ὑπερηφάνειαν εἰς τοὺς Μακεδόνας, ὅτι ἡ Ἀχαΐα ἀπὸ πέρισυ ἔχει ἑτοιμασθῆ καὶ ὁ ζῆλός σας ἐκέντρισε τοὺς περισσοτέρους.
3 Στέλλω δὲ τοὺς ἀδελφούς, ὥστε ἡ καύχησίς μας γιὰ σᾶς εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο νὰ μὴν ἀποδειχθῇ ἀβάσιμη, ἀλλὰ νὰ εἶσθε, ὅπως τοὺς ἔλεγα, προετοιμασμένοι,
4 μήπως, ἐὰν ἔλθουν μαζί μου Μακεδόνες καὶ σᾶς βροῦν ἀπροετοίμαστους, καταντροπιασθοῦμε ἐμεῖς, γιὰ νὰ μὴ ποῦμε σεῖς, ἀναφορικῶς πρὸς τὸ ζήτημα τοῦτο τὴς καυχήσεώς μας.
5 Γι’ αυτὸ, ἐθεώρησα ἀναγκαῖον νὰ παρακαλέσω τοὺς ἀδελφοὺς νὰ ἔλθουν προτήτερα σ’ ἐσᾶς καὶ νὰ φροντίσουν διὰ τὴν προσφορὰν ποὺ ὑποσχεθήκατε, ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμη, σὰν προσφορὰ αὐτοπροαίρετη καὶ ὄχι ἀναγκαστική.

Πῶς γίνεται ἡ εἰσφορά

6 Νὰ ἔχετε τοῦτο ὑπ’ ὄψιν: ὅτι ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει μὲ οἰκονομίαν, θὰ θερίσῃ καὶ μὲ οἰκονομίαν, καὶ ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει μὲ ἀφθονίαν, θὰ θερίσῃ καὶ μὲ ἀφθονίαν.
7 Ὁ καθένας ἂς δίνῃ ὅ,τι τοῦ λέγει ἡ καρδιά του, ὄχι μὲ λύπην ἢ ἀναγκαστικά, διότι ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὸν χαρωπὸν δωρητήν.
8 Καὶ ὁ Θεὸς εἶναι δυνατὸς νὰ σᾶς χορηγήσῃ κάθε δῶρον μὲ ἀφθονίαν ὥστε, ἔχοντες πάντοτε αὐτάρκειαν εἰς τὸ κάθε τι, νὰ δίνετε μὲ ἀφθονίαν γιὰ κάθε καλὸν ἔργον,
9 καθὼς εἶναι γραμμένον, Ἐσκόρπισε, ἔδωκε εἰς τοὺς πτωχούς, ἡ ἀγαθοεργία του μένει αἰωνίως.
10 Ἐκεῖνος δὲ ποὺ χορηγεῖ σπόρον εἰς τὸν σπορέα καὶ ψωμὶ διὰ τροφήν, θὰ χορηγήσῃ καὶ θὰ πληθύνῃ τὸν σπόρον σας καὶ θὰ αὐξήσῃ τοὺς καρποὺς τῆς ἀγαθοεργίας σας,
11 ὥστε πλουτιζόμενοι μὲ κάθε τρόπον θὰ μπορῆτε νὰ ἀσκῆτε κάθε εἴδους γενναιοδωρίαν, ἡ ὁποία διὰ μέσου ἡμῶν παράγει εὐχαριστίαν εἰς τὸν Θεόν.
12 Διότι ἡ ἐκτέλεσις τῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς, ὄχι μόνον ἱκανοποιεῖ τὰς ἀνάγκας τῶν ἁγίων, ἀλλὰ καὶ ξεχειλίζει εἰς πολλὰς εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν.
13 Μὲ τὰς ἀποδείξεις ποὺ θὰ ἔχουν ἀπὸ τὴν ὑπηρεσίαν αὐτήν, θὰ δοξάζουν τὸν Θεὸν διὰ τὴν ὑποταγήν σας εἰς τὴν ὁμολογίαν τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τὴν γενναιοδωρίαν τῆς συνεισφορᾶς σας πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς ὅλους.
14 Καὶ εἰς τὴν προσευχή τους γιὰ σᾶς θὰ αἰσθάνωνται σφοδρὸν πόθον γιὰ σᾶς ἕνεκα τῆς πλουσίας χάριτος ποὺ σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός.
15 Ἂς γίνῃ εὐχαριστία εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν ἀνεκδιήγητη δωρεάν του.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Ι’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 10
Ὁ Παῦλος ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἐξουσία του ἔρχεται ἀπὸ τὸν Θεόν

1 Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πρᾳότητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ, ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν, ἀπὼν δὲ θαρρῶ εἰς ὑμᾶς·
2 δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας.
3 Ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα·
4 τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων·
5 λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ,
6 καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή.
7 Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε! εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ, οὕτω καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ.
8 Ἐάν τε γὰρ καὶ περισσότερόν τι καυχήσωμαι περὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν, ἧς ἔδωκεν ὁ Κύριος ἡμῖν εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμῶν, οὐκ αἰσχυνθήσομαι,
9 ἵνα μὴ δόξω ὡς ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶς διὰ τῶν ἐπιστολῶν.
10 Ὅτι αἱ μὲν ἐπιστολαί, φησί, βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴς καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος.
11 Τοῦτο λογιζέσθω ὁ τοιοῦτος, ὅτι οἷοί ἐσμεν τῷ λόγῳ δι᾿ ἐπιστολῶν ἀπόντες, τοιοῦτοι καὶ παρόντες τῷ ἔργῳ.
12 Οὐ γὰρ τολμῶμεν ἐγκρῖναι ἢ συγκρῖναι ἑαυτούς τισι τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων· ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς μετροῦντες καὶ συγκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς οὐ συνιοῦσιν.
13 Ἡμεῖς δὲ οὐχὶ εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεὸς μέτρου, ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν.
14 Οὐ γὰρ ὡς μὴ ἐφικνούμενοι εἰς ὑμᾶς ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς· ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ,
15 οὐκ εἰς τὰ ἄμετρα καυχώμενοι ἐν ἀλλοτρίοις κόποις, ἐλπίδα δὲ ἔχοντες, αὐξανομένης τῆς πίστεως ὑμῶν, ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι κατὰ τὸν κανόνα ἡμῶν εἰς περισσείαν,
16 εἰς τὰ ὑπερέκεινα ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι, οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι.
17 Ὁ δὲ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω·
18 οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν, ἐκεῖνός ἐστι δόκιμος, ἀλλ᾿ ὃν ὁ Κύριος συνίστησιν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΙΑ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 11
Τὸ δικαίωμά του ὡς ἀποστόλου

1 Ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρὸν τῇ ἀφροσύνῃ· ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ μου·
2 ζηλῶ γὰρ ὑμᾶς Θεοῦ ζήλῳ· ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρί, παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ·
3 φοβοῦμαι δὲ μήπως, ὡς ὁ ὄφις Εὔαν ἐξηπάτησεν ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτοῦ, οὕτω φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος τῆς εἰς τὸν Χριστόν.
4 Εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενος ἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν, ἢ πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε, ἢ εὐαγγέλιον ἕτερον ὃ οὐκ ἐδέξασθε, καλῶς ἀνείχεσθε.
5 Λογίζομαι γὰρ μηδὲν ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων.
6 Εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τῷ λόγῳ, ἀλλ᾿ οὐ τῇ γνώσει, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ φανερωθέντες ἐν πᾶσιν εἰς ὑμᾶς.
7 Ἢ ἁμαρτίαν ἐποίησα ἐμαυτὸν ταπεινῶν ἵνα ὑμεῖς ὑψωθῆτε, ὅτι δωρεὰν τὸ τοῦ Θεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην ὑμῖν;
8 Ἄλλας ἐκκλησίας ἐσύλησα λαβὼν ὀψώνιον πρὸς τὴν ὑμῶν διακονίαν, καὶ παρὼν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑστερηθεὶς οὐ κατενάρκησα οὐδενός·
9 τὸ γὰρ ὑστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντες ἀπὸ Μακεδονίας· καὶ ἐν παντὶ ἀβαρῆ ὑμῖν ἐμαυτὸν ἐτήρησα καὶ τηρήσω.
10 Ἔστιν ἀλήθεια Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησις αὕτη οὐ φραγήσεται εἰς ἐμὲ ἐν τοῖς κλίμασι τῆς Ἀχαΐας.
11 Διατί; Ὅτι οὐκ ἀγαπῶ ὑμᾶς; ὁ Θεὸς οἶδεν·
12 ὃ δὲ ποιῶ, καὶ ποιήσω, ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τῶν θελόντων ἀφορμήν, ἵνα ἐν ᾧ καυχῶνται εὑρεθῶσι καθὼς καὶ ἡμεῖς.
13 Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ.
14 Καὶ οὐ θαυμαστόν· αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός.
15 Οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.

Σύγκρισις τοῦ Παύλου μὲ τοὺς ἀντιθέτους του

16 Πάλιν λέγω, μὴ τίς με δόξῃ ἄφρονα εἶναι· εἰ δὲ μή γε, κἂν ὡς ἄφρονα δέξασθέ με, ἵνα κἀγὼ μικρόν τι καυχήσωμαι.
17 Ὃ λαλῶ οὐ λαλῶ κατὰ Κύριον, ἀλλ᾿ ὡς ἐν ἀφροσύνῃ, ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσει τῆς καυχήσεως.
18 Ἐπεὶ πολλοὶ καυχῶνται κατὰ τὴν σάρκα, κἀγὼ καυχήσομαι.
19 Ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες·
20 ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τις ὑμᾶς καταδουλοῖ, εἴ τις κατεσθίει, εἴ τις λαμβάνει, εἴ τις ἐπαίρεται, εἴ τις ὑμᾶς εἰς πρόσωπον δέρει.

Κίνδυνοι καὶ ταλαιπωρίαι τοῦ Παύλου

21 Κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. Ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ.
22 Ἑβραῖοί εἰσι; κἀγώ· Ἰσραηλῖταί εἰσι; κἀγώ· σπέρμα Ἀβραάμ εἰσι; Κἀγώ·
23 διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; Παραφρονῶν λαλῶ, ὑπὲρ ἐγώ· ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις·
24 ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον,
25 τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα·
26 ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις·
27 ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι·
28 χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν.
29 Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;
30 Εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι.
31 Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι.
32 Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων,
33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΙΒ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 12
Ὑψηλαὶ ὁράσεις καὶ ταπεινωτικαὶ ἀδυναμίαι

1 Καυχάσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου.
2 Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ.
3 Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν·
4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.
5 Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου.
6 Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ.
7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι.
8 Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ·
9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.
10 Διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι.

Ὁ Παῦλος σχολιάζει τὴν καύχησίν του

11 Γέγονα ἄφρων καυχώμενος! Ὑμεῖς με ἠναγκάσατε. Ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφ᾿ ὑμῶν συνίστασθαι· οὐδὲν γὰρ ὑστέρησα τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων, εἰ καὶ οὐδέν εἰμι.
12 Τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ, ἐν σημείοις καὶ τέρασι καὶ δυνάμεσι.
13 Τί γάρ ἐστιν ὃ ἡττήθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας, εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν; χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην.
14 Ἰδοὺ τρίτον ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐ καταναρκήσω ὑμῶν· οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν, ἀλλὰ ὑμᾶς. οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσι θησαυρίζειν, ἀλλ᾿ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις.
15 Ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, εἰ καὶ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶν ἧττον ἀγαπῶμαι.
16 Ἔστω δέ, ἐγὼ οὐ κατεβάρησα ὑμᾶς, ἀλλ᾿ ὑπάρχων πανοῦργος δόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον.
17 Μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς, δι᾿ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς;
18 Παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν· μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶς Τίτος; Οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν; Οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσι;
19 Πάλιν δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα; κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν· τὰ δὲ πάντα, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς.
20 Φοβοῦμαι γὰρ μήπως ἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρω ὑμᾶς, κἀγὼ εὑρεθῶ ὑμῖν οἷον οὐ θέλετε, μήπως ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ἀκαταστασίαι,
21 μὴ πάλιν ἐλθόντα με ταπεινώσῃ ὁ Θεός μου πρὸς ὑμᾶς καὶ πενθήσω πολλοὺς τῶν προημαρτηκότων καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ πορνείᾳ καὶ ἀσελγείᾳ ᾗ ἔπραξαν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΙΓ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 13
Προειδοποιήσεις ἕνεκα μελλοντικῆς ἐπισκέψεώς του

1 Τρίτον τοῦτο ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς· ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ τριῶν σταθήσεται πᾶν ρῆμα·
2 προείρηκα καὶ προλέγω, ὡς παρὼν τὸ δεύτερον, καὶ ἀπὼν νῦν γράφω τοῖς προημαρτηκόσι καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν, ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰς τὸ πάλιν οὐ φείσομαι,
3 ἐπεὶ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος Χριστοῦ, ὃς εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖ, ἀλλὰ δυνατεῖ ἐν ὑμῖν.
4 Καὶ γὰρ εἰ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ· καὶ γὰρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ ζησόμεθα σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ εἰς ὑμᾶς.
5 Ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺς δοκιμάζετε. Ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐστιν; Εἰ μή τι ἀδόκιμοί ἐστε.
6 Ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι.
7 Εὔχομαι δὲ πρὸς τὸν Θεὸν μὴ ποιῆσαι ὑμᾶς κακὸν μηδέν, οὐχ ἵνα ἡμεῖς δόκιμοι φανῶμεν, ἀλλ᾿ ἵνα ὑμεῖς τὸ καλὸν ποιῆτε, ἡμεῖς δὲ ὡς ἀδόκιμοι ὦμεν.
8 Οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας.
9 χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν, ὑμεῖς δὲ δυνατοὶ ἦτε· τοῦτο δὲ καὶ εὐχόμεθα, τὴν ὑμῶν κατάρτισιν.
10 Διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼν γράφω, ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ἔδωκέ μοι ὁ Κύριος εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν.

Ἐπίλογος

11 Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.
12 Ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι. ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες.
13 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Ι’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 10
Ὁ Παῦλος ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἐξουσία του ἔρχεται ἀπὸ τὸν Θεόν

1 Ἐγὼ ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος, σᾶς παρακαλῶ διὰ τῆς πραότητος καὶ τῆς ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ, ἐγώ, ὁ ὁποῖος ἐνώπιόν σας εἶμαι ταπεινός, ἀλλ’ ὅταν εἶμαι μακρυὰ εἶμαι θαρραλέος ἀπέναντί σας·
2 παρακαλῶ νὰ μὴν ἀναγκασθῶ νὰ φανῶ θαρραλέος, ὅταν θὰ εἶμαι μεταξύ σας, μὲ τὴν τόλμην τὴν ὁποίαν σκέπτομαι νὰ χρησιμοποιήσω ἐναντίον μερικῶν, οἱ ὁποῖοι μᾶς θεωροῦν ὅτι ἐνεργοῦμεν κατὰ τρόπον κοσμικόν.
3 Διότι ἂν καὶ ζοῦμε εἰς τὸν κόσμον, δὲν πολεμοῦμεν ὅμως κατὰ τρόπον κοσμικόν.
4 Διότι τὰ ὅπλα τοῦ πολέμου μας δὲν εἶναι κοσμικά, ἀλλ’ ἔχουν θείαν δύναμιν διὰ νὰ γκρεμίζουν ὀχυρώματα.
5 Γκρεμίζομεν ἐπιχειρήματα καὶ κάθε τι ποὺ ὑψώνεται μὲ ὑπερηφάνειαν κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ πιάνομεν αἰχμάλωτη κάθε σκέψιν διὰ νὰ τὴν κάνωμεν νὰ ὑπακούσῃ εἰς τὸν Χριστόν,
6 καὶ εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ τιμωρήσωμεν κάθε παρακοήν, ὅταν γίνῃ πλήρης ἡ ὑπακοή σας.
7 Σεῖς βλέπετε τὰ πράγματα ἐπιφανειακῶς. Ἐὰν ἔχῃ κανεὶς τὴν πεποίθησιν ὅτι εἶναι τοῦ Χριστοῦ, τότε ἂς σκεφθῇ πάλιν μόνος τοῦτο: ὅτι ὅπως εἶναι αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καὶ ἐμεῖς εἴμεθα τοῦ Χριστοῦ.
8 Ἐὰν μάλιστα καυχηθῶ κάπως περισσότερον διὰ τὴν ἐξουσίαν μας, τὴν ὁποίαν μᾶς ἔδωκεν ὁ Κύριος πρὸς οἰκοδομήν σας καὶ ὄχι πρὸς καταστροφήν σας, δὲν θὰ ντροπιασθῶ·
9 δὲν θέλω νὰ φανῶ ὅτι σᾶς φοβερίζω μὰ τὰς ἐπιστολάς.
10 Διότι λέγουν, «Αἱ μὲν ἐπιστολαί του εἶναι σοβαραὶ καὶ δυναταί, ἀλλ’ ἡ σωματική του ἐμφάνισις εἶναι ἰσχνή καὶ ὁ προφορικός του λόγος μηδαμινός».
11 Ἐκεῖνος ποὺ λέγει αὐτό, ἂς σκεφθῇ, ὅτι ὅπως εἴμεθα μὲ τὸν λόγον διὰ τῶν ἐπιστολῶν, ὅταν ἀπουσιάζωμεν, θὰ εἴμεθα οἱ ἴδιοι καὶ παρόντες μὲ τὰ ἔργα.
12 Διότι δὲν τολμᾶμε νὰ ταξινομήσωμεν ἢ νὰ συγκρίνωμεν τοὺς ἑαυτούς μας μὲ μερικούς, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν τοὺς ἑαυτούς των, ἀλλ’ ὅταν μετροῦν τοὺς ἑαυτούς των μὲ τοὺς ἑαυτούς των καὶ κάνουν σύγκρισιν τοῦ ἑαυτοῦ των πρὸς τὸν ἑαυτόν των, δὲν ἔχουν νόησιν.
13 Ἐμεῖς ὅμως δὲν θὰ καυχηθοῦμε πέραν ἀπὸ τὰ ὅριά μας, ἀλλ’ ἐντὸς τῆς σφαίρας ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς ὥρισε, δηλαδὴ θὰ φτάσωμεν ἕως καὶ σ’ ἐσᾶς.
14 Διότι δὲν ἐπεκτεινόμεθα πέραν ἀπὸ τὴν σφαῖράν μας, σὰν νὰ μὴν εἴχαμε φθάσει σ’ ἐσᾶς, ἀλλ’ ἐφθάσαμε πραγματικὰ ἕως καὶ σ’ ἐσᾶς μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ,
15 καὶ δὲν καυχώμεθα πέραν ἀπὸ τὰ ὅριά μας εἰς ξένους κόπους, ἀλλ’ ἔχομεν τὴν ἐλπίδα, καθὼς αὐξάνεται ἡ πίστις σας, νὰ αὐξηθῇ ἐντὸς τῆς σφαίρας μας τὸ ἔργον μας μεταξύ σας ἀκόμη περισσότερον,
16 ὥστε νὰ κηρύξωμεν τὸ εὐαγγέλιον σὲ μέρη πέραν ἀπὸ σᾶς, καὶ ὄχι νὰ καυχώμεθα σὲ ἔργον ποὺ ἔγινε ἤδη εἰς σφαῖραν ἄλλου.
17 Ἐκεῖνος ποὺ καυχᾶται, ἂς καυχᾶται διὰ τὸν Κύριον.
18 Διότι δὲν εἶναι γνήσιος ἐκεῖνος ποὺ συνιστᾶ τὸν ἑαυτόν του, ἀλλὰ ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος συνιστᾶ.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΙΑ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 11
Τὸ δικαίωμά του ὡς ἀποστόλου

1 Εἴθε νὰ μοῦ ἐδείχνατε ἀνοχὴν σὲ μιὰ μικρὴν ἀνοησίαν, ἀλλ’ ἤδη μὲ ἀνέχεσθε.
2 Σᾶς ζηλεύω μὲ θεῖον ζῆλον, διότι σᾶς ἀρραβώνιασα μὲ ἕναν ἄνδρα, διὰ νὰ σᾶς παρουσιάσω σὰν παρθένον ἁγνὴν εἰς τὸν Χριστόν.
3 Ἀλλὰ φοβοῦμαι μήπως, ὅπως τὸ φίδι ἐξηπάτησε τὴν Εὔαν μὲ τὴν πανουργίαν του, ἔτσι φθαροῦν αἱ σκέψεις σας καὶ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν εἰλικρινῆ ἀφοσίωσιν εἰς τὸν Χριστόν.
4 Διότι ἐὰν ἔλθῃ κάποιος καὶ κηρύξῃ ἄλλον Ἰησοῦν, τὸν ὁποῖον δὲν ἐκηρύξαμεν, ἢ ἐὰν λάβετε διαφορετικὸν πνεῦμα, ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἐλάβατε, ἢ εὐαγγέλιον διαφορετικὸν ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἐδεχθήκατε, θὰ τὸν ἀνεχόσαστε καλά.
5 Νομίζω ὅτι δὲν ὑστέρησα σὲ τίποτε ἀπὸ τοὺς ἐξοχώτερους ἀποστόλους.
6 Καὶ ἐὰν ἀκόμη εἶμαι ἄπειρος ὡς ὁμιλητής, δὲν εἶμαι ὅμως ὡς πρὸς τὴν γνῶσιν· σᾶς ἐδείξαμεν τοῦτο φανερὰ μὲ κάθε τρόπον καὶ εἰς ὅλας τὰς περιστάσεις.
7 Ἢ ἔκανα ἁμαρτίαν μὲ τὸ νὰ ταπεινώσω τὸν ἑαυτόν μου διὰ νὰ ὑψωθῆτε σεῖς, ἐπειδὴ σᾶς ἐκήρυξα δωρεὰν τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ;
8 Ἄλλας ἐκκλησίας ἐλεηλάτησα διὰ νὰ πάρω τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τὸν σκοπὸν νὰ σᾶς ὑπηρετήσω, καὶ ὅταν ἤμουν μαζί σας καὶ εἶχα στερήσεις, δὲν ἐπεβάρυνα κανένα,
9 διότι τὰς ἀνάγκας μου συνεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ποὺ ἦλθαν ἀπὸ τὴν Μακεδονίαν· ἀπέφυγα καὶ θὰ ἀποφεύγω νὰ σᾶς δίνω βάρος γιὰ ὅ,τιδήποτε.
10 Ὅπως εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ εἶναι μέσα μου, ἔτσι τὸ καύχημά μου αὐτὸ εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀχαΐας δὲν θὰ μοῦ ἀποκλεισθῇ.
11 Γιατί; Διότι δὲν σᾶς ἀγαπῶ; Ὁ Θεὸς ξέρει ὅτι σᾶς ἀγαπῶ.
12 Ἀλλ’ αὐτὸ ποὺ κάνω θὰ ἐξακολουθῶ νὰ τὸ κάνω, διὰ νὰ στερήσω τῆς εὐκαιρίας ἐκείνους ποὺ ἐπιδιώκουν εὐκαιρίαν διὰ νὰ φανοῦν ὅτι εἶναι σὰν ἐμᾶς εἰς τὸ ἔργον, διὰ τὸ ὁποῖον καυχῶνται.
13 Τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, ποὺ μεταμφιέζονται εἰς ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ.
14 Καὶ δὲν εἶναι αὐτὸ περίεργον, διότι ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς μεταμφιέζεται εἰς ἄγγελον φωτεινόν.
15 Δὲν εἶναι λοιπὸν μεγάλο πρᾶγμα, ἐὰν καὶ οἱ ὑπηρέται του μεταμφιέζονται εἰς ὑπηρέτας δικαιοσύνης, τῶν ὁποίων τὸ τέλος θὰ εἶναι σύμφωνον πρὸς τὰ ἔργα τους.

Σύγκρισις τοῦ Παύλου μὲ τοὺς ἀντιθέτους του

16 Ἐπαναλαμβάνω, κανεὶς ἂς μὴ μὲ νομίσῃ ἀνόητον, ἀλλοιῶς δεχθῆτέ με ἔστω καὶ ὡς ἀνόητον, διὰ νὰ ἔχω καὶ ἐγὼ τὸ μικρόν μου καύχημα.
17 Αὐτὸ ποὺ λέγω, δὲν τὸ λέγω κατ’ ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ σὰν ἀνόητος ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτὸ τῆς καυχήσεως.
18 Ἐπειδὴ πολλοὶ καυχῶνται διὰ κοσμικὰ πράγματα, θὰ καυχηθῶ καὶ ἐγώ.
19 Διότι εὐχαρίστως ἀνέχεσθε τοὺς ἀνοήτους, σεῖς ποὺ εἶσθε φρόνιμοι.
20 Δείχνετε ὑπομονήν, ἐὰν σᾶς καταδουλώνῃ κανεὶς ἢ σᾶς κατατρώγῃ ἢ σᾶς ἐκμεταλεύεται ἢ σᾶς φέρεται ὑπερήφανα ἢ σᾶς κτυπᾶ εἰς τὸ πρόσωπον.

Κίνδυνοι καὶ ταλαιπωρίαι τοῦ Παύλου

21 Μὲ ἐντροπήν μου τὸ λέγω, σὰν νὰ ἐφανήκαμε ἐμεῖς ἀδύνατοι. Ἀλλὰ γιὰ ὅ,τιδήποτε πρᾶγμα καὶ ἂν τολμᾷ κανεὶς νὰ καυχηθῇ – ὁμιλῶ σὰν ἀνότηος – θὰ τολμήσω καὶ ἐγώ.
22 Ἑβραῖοι εἶναι αὐτοί; Καὶ ἐγὼ εἶμαι. Ἰσραηλῖται εἶναι; Καὶ ἐγώ. Ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραὰμ εἶναι; Καὶ ἐγώ.
23 Ὑπηρέται τοῦ Χριστοῦ εἶναι; Μιλῶ σὰν παράφρων, ἐγὼ τοὺς ὑπηρετῶ· σὲ κόπους πολὺ περισσότερον, σὲ μαστιγώσεις σὲ μεγάλον βαθμόν, σὲ φυλακίσεις πολὺ περισσότερον, πολλὲς φορὲς ἐκινδύνευσα νὰ θανατωθῶ.
24 Ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους πέντε φορὲς ὑπέστην σαράντα παρὰ μίαν μαστιγώσεις,
25 τρεῖς φορὲς μὲ ἐρράβδισαν, μία φορὰ μὲ ἐλιθοβόλησαν, τρεῖς φορὲς ἐναυάγησα, ἕνα εἰκοσιτετράωρον παρασυρόμουν εἰς τὸ πέλαγος.
26 Σὲ ὁδοιπορίες πολλὲς φορές, μὲ κινδύνους ἀπὸ ποταμούς, μὲ κινδύνους ἀπὸ ληστάς, κινδύνους ἀπὸ τοὺς ὁμοεθνεῖς μου, κινδύνους ἀπὸ τοὺς ἐθνικούς, κινδύνους εἰς τὴν πόλιν, κινδύνους εἰς ἔρημα μέρη, κινδύνους εἰς τὴν θάλασσαν, κινδύνους μεταξὺ ψευταδέλφων,
27 μὲ κόπον καὶ μόχθον, πολλὲς φορὲς ἄϋπνος, μὲ πεῖναν καὶ δίψαν, πολλὲς φορὲς νηστικός, εἰς τὸ κρύο χωρὶς ἐπαρκῆ ἐνδύματα.
28 Ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἡ καθημερινή μου πίεσις, ἡ μέριμνα δι’ ὅλας τὰς ἐκκλησίας.
29 Ποιός ἀσθενεῖ καὶ δὲν ἀσθενῶ καὶ ἐγώ; Ποιός πέφτει καὶ ἐγὼ δὲν καίομαι;
30 Ἐὰν πρέπει νὰ καυχηθῶ, θὰ καυχηθῶ διὰ πράγματα ποὺ δείχνουν τὴν ἀδυναμίαν μου.
31 Ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι εὐλογητὸς αἰωνίως, ξέρει ὅτι δὲν ψεύδομαι.
32 Εἰς τὴν Δαμασκὸν ὁ ἐθνάρχης τοῦ βασιλέως Ἀρέτα ἐφρουροῦσε τὴν πόλιν τῆς Δαμασκοῦ, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ μὲ πιάσῃ,
33 ἀλλὰ μὲ κατέβασαν ἀπὸ ἕνα παράθυρο μέσα σὲ καλάθι, ἀπὸ τὸ τεῖχος, καὶ ξέφυγα ἀπὸ τὰ χέρια του.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΙΒ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 12
Ὑψηλαὶ ὁράσεις καὶ ταπεινωτικαὶ ἀδυναμίαι

1 Τὸ νὰ καυχῶμαι λοιπὸν δὲν εἶναι συμφέρον μου, ἀλλὰ θὰ ἔλθω εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου.
2 Ξέρω ἕνα ἄνθρωπον χριστιανὸν ὁ ὁποῖος πρὸ δεκατεσσάρων ἐτῶν – εἴτε μὲ τὸ σῶμα, δὲν ξέρω, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος, δὲν ξέρω, ὁ Θεὸς ξέρει – ἁρπάχθηκε ἕως τὸν τρίτον οὐρανόν.
3 Καὶ ξέρω ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος – εἴτε μὲ τὸ σῶμα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος δὲν ξέρω, ὁ Θεὸς ξέρει –
4 ἁρπάχθηκε εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἄκουσε ἀνέκφραστα λόγια τὰ ὁποῖα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπαναλάβῃ ἄνθρωπος.
5 Δι’ ἕνα τέτοιον ἄνθρωπον θὰ καυχηθῶ, διὰ τὸν ἑαυτόν μου ὅμως δὲν θὰ καυχηθῶ, παρὰ μόνον διὰ τὰς ἀδυναμίας μου.
6 Ἀλλὰ καὶ ἐὰν θελήσω νὰ καυχηθῶ, δὲν θὰ εἶμαι ἀνόητος, διότι θὰ πῶ τὴν ἀλήθειαν, τὸ ἀποφεύγω ὅμως μήπως μὲ θεωρήσῃ κανεὶς ἀνώτερον ἀπὸ ὅ,τι βλέπει σ’ ἐμὲ ἢ ἀκούει ἀπὸ ἐμέ.
7 Καὶ διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανεύομαι διὰ τὰς πολλὰς ἀποκαλύψεις, μοῦ ἐδόθηκε ἕνα ἀγκάθι εἰς τὸ σῶμα, ἕνας ἄγγελος τοῦ Σατανᾶ, διὰ νὰ μὲ ραπίζῃ, διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανεύομαι.
8 Τρεῖς φορὲς παρεκάλεσα τὸν Κύριον γι’ αὐτό, διὰ νὰ φύγῃ ἀπὸ ἐμέ.
9 Καὶ μοῦ εἶπε, «Σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρις μου, διότι ἡ δύναμίς μου φανερώνεται τελεία ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀδυναμία». Πολὺ εὐχαρίστως λοιπὸν θὰ καυχηθῶ μᾶλλον διὰ τὰς ἀδυναμίας μου, διὰ νὰ κατασκηνώσῃ εἰς ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.
10 Διὰ τοῦτο εἶμαι εὐχαριστημένος μὲ τὰς ἀδυναμίας, τὰς ὕβρεις, τὰς ταλαιπωρίας, τοὺς διωγμοὺς καὶ τὰ στερήσεις πρὸς χάριν τοῦ Χριστοῦ, διότι ὅταν εἶμαι ἀδύνατος, τότε εἶμαι δυνατός.

Ὁ Παῦλος σχολιάζει τὴν καύχησίν του

11 Ἔγινα ἀνόητος μὲ τὸ νὰ καυχῶμαι. Σεῖς μὲ ἀναγκάσατε. Ἔπρεπε σεῖς νὰ μὲ συσταίνετε, ἐπειδὴ σὲ τίποτε δὲν ἐφάνηκα κατώτερος ἀπὸ τοὺς ἐξοχωτέρους ἀποστόλους, ἂν καὶ δὲν εἶμαι τίποτε.
12 Τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἀποστόλου ἐπραγματοποιήθησαν ἐνώπιόν σας μὲ κάθε ὑπομονήν, μὲ σημεῖα καὶ τέρατα καὶ δυνάμεις.
13 Κατὰ τί λοιπὸν εἶσθε κατώτεροι ἀπὸ τὰς ἄλλας ἐκκλησίας, πρὰ κατὰ τὸ ὅτι ἐγὼ ὁ ἴδιος δὲν σᾶς ἐπεβάρυνα; Συγχωρῆστέ μου αὐτὴν τὴν ἀδικίαν.
14 Νά, διὰ τρίτην φορἂν εἶμαι ἔτοιμος νὰ ἔλθω σ’ ἐσᾶς καὶ δὲν θὰ σᾶς ἐπιβαρύνω, διότι δὲν ζητῶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά σας, ἀλλὰ σᾶς τοὺς ἴδιους, διότι δὲν ὀφείλουν τὰ παιδιὰ νὰ θησαυρίζουν διὰ τοὺς γονεῖς, ἀλλ’ οἱ γονεῖς διὰ τὰ παιδιά.
15 Ἐγὼ πολὺ εύχαρίστως θὰ δαπανήσω καὶ θὰ δαπανηθῶ διὰ τὰς ψυχάς σας. Ἂν καί, ἐνῷ σᾶς ἀγαπῶ περισσότερον, ἀγαπῶμαι ἀπὸ σᾶς ὀλιγώτερον.
16 Ἀλλ’ ἔστω, ἐγὼ δὲν σᾶς ἐπεβάρυνα, ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶμαι πανοῦργος, σᾶς ἔπιασα μὲ δόλον.
17 Μήπως σᾶς ἐκμεταλλεύθηκα διὰ κάποιου ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔστειλα σ’ ἐσᾶς;
18 Παρεκάλεσα τὸν Τίτον νὰ ἔλθῃ καὶ ἔστειλα μαζί του τὸν ἀδελφόν. Μήπως σᾶς ἐκμεταλλεύθηκε ὁ Τίτος; Δὲν συμπεριφερθήκαμε μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα; Δὲν ἀκολουθήσαμε τὰ ἴδια ἴχνη;
19 Πάλιν νομίζετε ὅτι ἀπολογούμεθα σ’ ἐσᾶς; Μιλᾶμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ. Ὅλα δὲ αὐτά, ἀγαπητοί, διὰ τὴν οἰκοδομήν σας.
20 Διότι φοβοῦμαι μήπως, ὅταν ἔλθω, δὲν σᾶς βρῶ ὅπως σᾶς θέλω, καὶ σεῖς δὲν μὲ βρῆτε ὅπως μὲ θέλετε· μήπως ὑπάρχουν ἔριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, φιλονεικίαι, διαβολαί, ψιθυρισμοί, ὑπερηφάνειαι, ἀκαταστασίαι,
21 μήπως, ὅταν πάλιν ἔλθω, μὲ ταπεινώσῃ ὁ Θεός μου ἀπέναντί σας καὶ πενθήσω πολλοὺς ποὺ ἁμάρτησαν προηγουμένως καὶ δὲν μετανόησαν διὰ τὴν ἀκαθαρσίαν καὶ τὴν πορνείαν καὶ τὴν ἀσέλγειαν ποὺ διέπραξαν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΙΓ’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 13
Προειδοποιήσεις ἕνεκα μελλοντικῆς ἐπισκέψεώς του

1 Διὰ τρίτην αὐτὴν φορὰν ἔρχομαι σ’ ἐσᾶς· ἐπὶ στόματος δύο ἢ τριῶν μαρτύρων θὰ σταθῇ κάθε λόγος.
2 Σᾶς ἔχω προείπει καὶ προλέγω, ὅπως ὅταν ἤμουν παρὼν τὴν δευτέραν φορὰν καὶ ἀπὼν τώρα γράφω εἰς ἐκείνους ποὺ ἁμάρτησαν προηγουμένως καὶ εἰς ὅλους τοὺς λοιποὺς ὅτι, ὅταν ἔλθω πάλιν, δὲν θὰ σᾶς λυπηθῶ,
3 ἀφοῦ ζητᾶτε ἀπόδειξιν διὰ τὸν Χριστόν, ὁ ὁποῖος μιλεῖ δι’ ἐμοῦ καὶ ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἀπέναντί σας ἀδύνατος, ἀλλὰ δυνατὸς μεταξύ σας.
4 Διότι ἂν καὶ ἐσταυρώθηκε ἐν ἀδυναμίᾳ, ζῆ ὅμως μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐμεῖς συμμετέχομεν εἰς τὴν ἀδυναμίαν του, ἀλλὰ θὰ ζήσωμεν μαζί του, μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, ὅταν θὰ εἶμεθα μεταξύ σας.
5 Ἐξετάζετε τὸν ἑαυτόν σας, ἐὰν στέκεσθε εἰς τὴν πίστιν, δοκιμάζετε τὸν ἑαυτόν σας. Ἢ δὲν ἀναγνωρίζετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι μέσα σας; Ἐκτὸς ἐὰν εἶσθε ἀποτυχόντες.
6 Ἐλπίζω νὰ καταλάβετε ὅτι ἐμεῖς δὲν εἴμεθα ἀποτυχόντες.
7 Εὐχόμεθα δὲν εἰς τὸν Θεὸν νὰ μὴ κάνετε κανένα κακόν, ὄχι διὰ νὰ μὴ φανοῦμε ἐμεῖς ἀποτυχόντες, ἀλλὰ διὰ νὰ κάνετε σεῖς τὸ καλὀν, ἐμεῖς δὲ ἂς φαινώμεθα σὰν ἀποτυχόντες.
8 Διότι δὲξν μποροῦμε νὰ κάνωμεν τίποτε ἐναντίον τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ μόνον ὑπὲρ τῆς ἀληθείας.
9 Ὥστε χαίρομεν ὅταν ἐμεῖς εἴμεθα ἀδύνατοι, σεῖς δὲ δυνατοί. Αὐτὸ καὶ εὐχόμεθα, τὴν τελειποίησίν σας.
10 Γι’ αὐτὸ σᾶς γράφω αὐτά, ὅταν δὲν εἶμαι μεταξύ σας, διὰ νὰ μὴ συμπεριφερθῶ μὲ αὐστηρότητα, ὅταν θὰ εἶμαι παρών, σύμφωνα πρὸς τὴν ἐξουσίαν ποὺ μοῦ ἔδωκεν ὁ Κύριος πρὸς οἰκοδομὴν καὶ ὄχι πρὸς καταστροφήν.

Ἐπίλογος

11 Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, προχωρεῖτε εἰς τὴν τελειοποίησιν, νὰ νουθετῆτε ἀλλήλους, νὰ ἔχετε τὸ ἴδιο φρόνημα, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης θὰ εἶναι μαζί σας.
12 Ἀσπασθῆτε ἀλλήλους μὲ φίλημα ἅγιον. Σᾶς χαιρετοῦν ὅλοι οἱ ἅγιοι.
13 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴθε νὰ εἶναι μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.