Orthodox Answers αφιερωμένο στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και στην Υπεραγία Θεοτόκο
Μα φυσικά μία. Η Εκκλησία ως συνάθροιση, σύναξη ανθρώπων, φέρει μέσα της το στοιχείο της ενότητος. Είναι ενότητα. Η πολλότητα εκκλησιών αναιρεί την ενότητα αυτή. Αποτελεί αντίφαση.
Ο Χριστός μία ίδρυσε επί της γης Εκκλησία, της οποίας είναι η μυστική και αόρατη κεφαλή, για να συνεχίσει το λυτρωτικό έργο του στον κόσμο. Δεν ίδρυσε πολλές παράλληλες εκκλησίες, πράγμα που δε θα είχε νόημα. Η Εκκλησία είναι το ένα μυστικό σώμα του ενός Χριστού. Όπως δεν υπάρχουν πολλοί Χριστοί, έτσι δεν υπάρχουν και πολλές εκκλησίες. Το ιερό Σύμβολο της Πίστεως ρητά ορίζει: «Εις μίαν, αγίαν, …Εκκλησίαν».
Το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν πολλές «εκκλησίες» που διαφέρουν μεταξύ τους, είναι όχι φιλικές και καμιά φορά ανταγωνιστικές η μία προς την άλλη, δεν είναι κάτι θελημένο από το Θεό, αλλ’ είναι διάσπαση που προέρχεται από την αδυναμία και τις αμαρτίες των ανθρώπων. Ο Θεός δε θέλει τη διαίρεση και την κατατομή, και μάλιστα του αγίου Του σώματος. Η διαίρεση προέρχεται από το σπορέα των σκανδάλων διάβολο, το πνεύμα της αποστασίας και της πλάνης.
Ποια είναι τα στοιχεία που απαρτίζουν την ενότητα της Εκκλησίας; Τα στοιχεία αυτά είναι:
1) Η μία πίστη. Το σύνολο των δογματικών αληθειών τις όποιες η Εκκλησία παρέλαβε από τούς Αποστόλους και αυτοί από τον Κύριο, τις οποίες διαφυλάσσει απαράφθορες στο πέρασμα του χρόνου, τις ερμηνεύει αυθεντικά και τις κηρύσσει στο ποίμνιο. «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα» λέγει θεόπνευστα ο Παύλος. Είναι φανερό ότι η μία πίστη βρίσκεται στην καρδιά της εκκλησιαστικής ενότητος, οι δε αιρετικοί, οι οποίοι διαστρεβλώνουν μία ή περισσότερες δογματικές αλήθειες, διασπούν την ενότητα αυτή και θέτουν εαυτούς έξω από τα όρια της αληθινής Εκκλησίας.
2) Η μία θεία λατρεία. Οι πιστοί λατρεύουν ενιαίως το Θεό. Κέντρο της θείας λατρείας είναι η θεία λειτουργία, με κεντρική στιγμή την προσφορά της αναίμακτης θυσίας του Χριστού. Οι μικρές και επουσιώδεις διαφορότητες που παρατηρούνται στη λατρεία κατά τόπους Εκκλησιών, δεν παραβλάπτουν την ενότητα λατρείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι απλά λατρευτικά έθιμα, χωρίς άλλη βαθύτερη σημασία.
3) Το ένα διοικητικό πολίτευμα. Το ορθόδοξο πολίτευμα είναι ιεραρχικό, χωρίς να είναι ιεροκρατικό. Είναι πολίτευμα συνοδικό.
Όλα τά στοιχεία αυτά σφυρηλατούν τήν ενότητα της Εκκλησίας. Όπου αυτά υπάρχουν, εκεί υπάρχει και η μία Εκκλησία, την οποία ίδρυσε ο Κύριος
Ανδρέου Θεοδώρου (+)
Ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε ως αιρετική, εγώ Ελληνική Χριστιανική Ορθόδοξη ήμουν και θα είμαι … όμως … ο Θεός θέλει ενώτητα όλων, χωρίς να ομιλεί η βίβλος για καμμία θρησκεία, συγκεκριμένα. «Αυτή είναι η δική μου εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, καθώς εγώ σας αγάπησα» (ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, 15.12) και «Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι από αυτήν την μάνδρα …» (ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, 10.16). Μήμπως πρέπει να στρέψουμε λίγο την ματιά μας από την «απόλυτη θρησκεία», και να κοιτάξουμε την οικουμενική αγάπη του Θεού, χωρίς βέβαια να απαρνιόμαστε το Πιστεύω μας, τον Χριστό, το Άγιο Πνεύμα, την Παναγιά μας; Γιατί πρέπει κάποιος που πιστεύει πως ο Θεός είναι΄Ένας για όλους, ότι και να Τον ονομάζουν, όπως και να Τον γιορτάζουν, αρκεί να Τον τιμούν, με Αγάπη, θεωρείτε αιρετικός? Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι στην κρίση του Θέού, και όχι την δική μας, που είμαστε απλοί άνθρωποί;
Ίσως τότε να προτείνετε να αλλάξει το Σύμβολο της Πίστεως, γιατί με την τοποθέτηση σας αναιρέσατε αρκετά σημεία του. 🙂
Βλέπετε, όταν στο τέλος της Θείας Λειτουργίας λέει ο Ιερέας Δι ευχών των αγίων Πατέρων ημών, εμείς κάνουμε τον σταυρό μας και με αυτήν την κίνηση, ομολογούμε ότι αποδεχόμαστε όλα όσα οι πατέρες μας έχουν ορίσει δι επιφοιτήσεως του Αγίου πνεύματος. Αν δεν το αποδεχόμαστε αυτό, τότε γιατί επικαλούμαστε τους πατέρες μας και γιατί κάνουμε τον Σταυρό μας; Βλέπετε, οι ορθόδοξοι δεν έχουμε θρησκεία, αλλά αποκεκαλυμένη αλήθεια. Δεν έχουμε, βίβλο, αλλά Αγία Γραφή. Δεν έχουμε εκκλησία-οργάνωση, αλλά συνάθροιση ανθρώπων με αρχηγό τον Χριστό. Αυτά δεν είναι παραμύθια ούτε μπορούμε να παίζουμε με αυτά. Αίρεση είναι όταν σε οποιοδήποτε σημείο που είναι θεμελιώδες και ουσιαστικό θέμα της πίστεως μας, υπάρχει διαφοροποίηση από την γραμμή των πατέρων. Σαφώς και οφείλουμε να αγαπάμε τον άνθρωπο-εικόνα του Θεού, ανεξαρτήτως πιστεύω. Ο Μέγας Βασίλειος γιάτρευε τον κάθε ένα ανεξαιρέτως Χριστιανό, Ισραηλίτη, ειδωλολάτρη κλπ και όμως ο άγιος Βασίλειος ουδέποτε δέχτηκε αιρέσεις και πλάνες, απεναντίας μάλιστα πάλαιψε σκληρά κατά των αιρέσεων και κατά των τότε ισχυρών όταν αυτοί πολεμούσαν την ορθόδοξο χριστιανική πίστη.
Μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Όταν πρόκειται για θέματα πίστεως δεν υπάρχει συγκατάβαση. Βεβαίως να φιλοξενήσουμε έναν πχ παπικό, να τον περιποιηθούμε κλπ, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορούμε να παίζουμε με την αλήθεια της Πίστεως μας. Άλλο η φιλοξενία άλλο η αγάπη και άλλο η τήρηση των παραδεδομένων της πίστεως μας.
Όπως ομολογούμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν,…. ὁ Χριστός ὡς ἐβράβευσεν · οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν, Χριστόν τόν ἀληθινόν Θεόν ἡμῶν… Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τήν Οἰκουμένην ἐστήριξεν… Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη». Ἀμήν,