Πως μπορούμε να σωθούμε; Πως θα βάλουμε αρχή;

Δεν μπορούμε ούτε μια μέρα της εβδομάδας να νηστέψουμε, δεν μπορούμε ούτε για λίγο να στρέψουμε το μυαλό μας στον Θεό;
Πώς μας κάνει άραγε καρδιά να τρώμε και να πίνουμε πχ. την Παρασκευή, όταν αναλογιστούμε ότι εκείνη την μέρα σταύρωσαν τον Χριστό; Δεν μας καίγεται καρφί; Αδιαφορούμε; Μόνο την κοιλιά μας και τον εαυτούλη μας κοιτάζουμε; Να φάει και το παιδί, παιδάκι είναι. Μη τυχόν του λείψει λίγη πρωτεΐνη…
Πως μας κάνει άραγε καρδιά να λείπουμε από την Ανάσταση του Κυρίου μας; Είναι Κυριακή, πως δεν τρέχουμε στην εκκλησία να γιορτάσουμε την χαρά της Αναστάσεως; Να βιώσουμε το μέγιστο δώρο της Θείας Πρόνοιας; Πως περνάμε έτσι τις ώρες και τις μέρες μας;
Δεν είναι δύσκολο να φροντίσουμε και για την ψυχή μας, ναι, μπορεί να είναι στενή και τεθλιμμένη η οδός, αλλά, κατά ένα μυστηριώδη και μοναδικό τρόπο γίνεται εύκολη και χαρούμενη, ευλογείται από τον ίδιο τον Θεό, νοιώθουμε το άγγιγμα Του και την παρουσία Του, κατά τρόπο έμπρακτο και αληθινό… φτάνει να Δει λίγη καλή προαίρεση από την πλευρά μας, φτάνει να Δει ένα μόνο αληθινό δάκρυ μετάνοιας και διάθεση ειλικρινούς επιστροφής στην αγκαλιά Του.
Όλοι έχουμε δικαίωμα στην επιστροφή, όλοι έχουμε δικαίωμα στην μετάνοια, όλοι έχουμε δικαίωμα στην σωτηρία της ψυχής μας , όλοι με την βοήθεια του Θεού και την δική μας θέληση μπορούμε να σωθούμε.
Λίγο θα βοηθήσει ο ένας τον άλλο, λίγο θα παρηγορήσει ο ένας τον άλλο, λίγο θα προσευχηθεί ο ένας για τον άλλο.
Παράδειγμα και όχι λόγια χρειαζόμαστε… ναι, πάμε στην εκκλησία την Κυριακή, ναι, νηστεύουμε συνειδητά και κάνουμε υπακοή στους κανόνες της εκκλησίας μας, ναι, χαιρόμαστε την ζωή και την βιώνουμε μέσα από την ορθοδοξία μας. Μόνο έτσι αποκτά αληθινό νόημα η ζωή μας, μόνο έτσι έχει σκοπό και προορισμό.
Έχουμε την Παναγία και τους Αγίους μας, έχουμε την Αλήθεια : ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΑ. Τι περιμένουμε;