Από το Μεγάλο Γεροντικό και τον Μικρό Ευεργετινό – Σταχυολογήματα

Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαπτισμένος ζη­τάει αυτά τα τρία: Από την ψυχή ορθή πίστι, από την γλώσ­σα την αλήθεια και από το σώμα την σωφροσύνη (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος).

*  Αδελφοί μου, ας έχουμε καθαρό νου, στραμμένο στον Θεό… Ας κάνουμε όσα αρέσουν στον Θεό. Όποιος ζει, ό­πως θέλει ο Θεός, ζει μαζί με τον Θεό.

*  Το να αγνοούν οι άνθρωποι εντελώς τους θείους νό­μους είναι μεγάλη προδοσία της σωτηρίας.

*  Εάν δουλεύουμε αδιάκοπα (τις εντολές του Θεού, την αρετή) θα βρούμε τον δρόμο της ζωής.

*  …Δια να βρεις παρηγοριά από τον Θεό, πήγαινε προσκολλήσου σε άνθρωπο που έχει φόβο Θεού, ταπείνωσε τον εαυτό σου ενώπιόν του και παράδωσε το θέλημά σου.

*  Όλα για μας τα υπέστη ο Χριστός, για να μας σώσει. Ας είμαστε νηφάλιοι, ας είμαστε άγρυπνοι, ας περνούμε τον καιρό μας προσευχόμενοι, ας κάνουμε όσα είναι ευάρεστα σ’ Αυτόν.

*  Εάν δεν μισήσεις πρώτα την αμαρτία, δεν μπορείς να κάνης το θέλημα του Θεού… Το μόνο που ζητάει ο Θεός απ’ τον άνθρωπο είναι η καλή του διάθεση και να έχει πά­ντοτε τον φόβο του Θεού.

*  Εκεί που υπάρχει σαρκική ανάπαυση, δεν μπορεί να κατοικήσει φόβος Θεού (Αβ. Ησαΐας).

*  Εάν κανείς, δεν δουλέψει, δεν παίρνει μισθό από τον Θεό (Αβ. Ησαΐας).

*  Η επαγρύπνηση και η προσοχή στον εαυτό μας και η διάκριση, αυτές οι τρεις αρετές είναι οδηγοί της ψυχής.

*  Απόφευγε τις ανώφελες φιλίες του κόσμου αυτού, και από μόνες τους θα αποξενωθούν (Αβ. Ποιμήν).

*  Να είσαι πρόθυμος πάντα να κάνης την πνευματική σου εργασία λίγο – λίγο και θα σωθής.

*  Προϋπόθεση για να ‘σαι Χριστιανός είναι να μιμεί­σαι τον Χριστό.

*  Όπως δεν είναι δυνατόν να βόσκουν μαζί πρόβατα και λύκοι, έτσι είναι αδύνατον να βρει έλεος εκείνος που α­ντιμετωπίζει με δόλο τον πλησίον του.

*  Για να είσαι αρεστός στον Θεό, κράτησε αυτές τις τρεις παραγγελίες και σώζεσαι: Όπου και αν πας, τον Θεό να έχης μπρος στα μάτια σου πάντοτε. Ό,τι και αν κάνης, να στηρίζεται στη μαρτυρία των θείων Γραφών. Και σ’ ό­ποιον τόπον και αν κατοικής, μη μετακινείσαι εύκολα από εκεί (Άγ. Αντώνιος).

*  …Αδελφέ, εσύ είπες^. «ασθενώ στην ψυχή και στο σώ­μα». Αλλά γιατί δεν ομολογείς ότι υγιαίνεις στο θέλημά σου; (Άγ. Βαρσανούφιος).

*  Το να βιάζουμε σε όλα τον εαυτό μας (για να κατορθώ­σουμε την αρετή), αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί στο Θεό.

*  Αυτός που βιάζει τον εαυτό του για το Θεό, είναι ό­μοιος με τον ομολογητή της πίστεως.

*  …Εκείνος που θέλει να ξεριζώση τα πάθη του, έχει α­νάγκη από ιδρώτες και κόπους.

*  Όποιος δεν γεύθηκε ακόμα τα επουράνια, ποθεί τα α­κάθαρτα.

*  Εντολή του Χριστού που εκτελείται με επίγνωση, χα­ρίζει παρηγοριά ανάλογη με τις οδύνες της καρδιάς.

*  Η χάρις του Θεού ακολουθεί πάντα την προαίρεσί μας^. και με την χάρι κατορθώνουμε κάθε αγαθό…

*   Προτιμότερος είναι ο θάνατος για χάρη του Θεού, παρά μια ζωή γεμάτη ντροπή και οκνηρία.

*   Στήριξε το θάρρος σου στο Θεό…, και να μην αρχίσης την εργασία του καλού έργου με διψυχία, που οδηγεί στη χαυνότητα, για να μη φτάση να γίνη ανώφελος ο κό­πος σου και αφόρητη η εργασία της (πνευματικής) καλ­λιεργείας σου. Άρχισε το αγαθό με ανδρεία και αδίστακτη πίστη στο Θεό… (Αβ. Ισαάκ).

*   Πολύ λυπόμαστε όταν κάνουμε αμαρτίες. Τις αίτιες τους όμως με ευχαρίστησι τις δεχόμαστε.

*   Θανάσιμη αμαρτία είναι εκείνη για την οποίαν ο άν­θρωπος μένει αμετανόητος. Κανένας δεν είναι τόσο αγαθός και σπλαχνικός όσον ο Θεός. Τον αμετανόητο όμως ούτε ο Θεός τον συγχωρεί (του αββά Μάρκου).

*   Αυτός που αποφεύγει τον ωφέλιμο πειρασμό, αποφεύ­γει την αιώνιο ζωή. Σήκωσε τους πειρασμούς από την μέση και κανείς δεν θα αγιάση (Γεροντικόν).

*   Οι Πατέρες μας μέσα από πολλές καταφρόνιες μπή­καν χαρούμενοι στην επουράνια πόλη (Αββάς Ιωάννης).

*   Οι άνθρωποι παρουσιάζουν με πληρότητα την διδα­σκαλία, αλλά ελάχιστα απ’ αυτά εφαρμόζουν (Αββάς Ποι­μήν).

*   Μάθε στην καρδιά σου να εφαρμόζη αυτά που διδά­σκει η γλώσσα σου (Αββάς Ποιμήν).

*   Εκείνος που με κάθε τρόπο επιδιώκει την φιλία των ανθρώπων, απομακρύνεται εντελώς από την φιλία του Θε­ού, μας διδάσκει ο Αββάς Ποιμήν.

*   Αν ο Θεός δεν δοξάση τον άνθρωπο, η δόξα των αν­θρώπων είναι ένα τίποτε (Αββάς Σισόης).

*   Εξουθένωσε τον εαυτό σου, παράτησε το θέλημά σου, απαλλάξου από τις μέριμνες και θα έχης ανάπαυσι, μας λέγει ο Αββάς Σισόης.            

*   Μη συγκατοικήσετε με αιρετικό, ούτε να έχετε γνω­ριμίες με άρχοντες. Τα χέρια σας ας μην είναι απλωμένα για να μαζεύουν, προτιμότερον να είναι απλωμένα για να δίνουν (Αββάς Χωμέ).

*  Σε ερώτησι του Αγίου Παμβώ προς τον άγιο Αντώ­νιο^. τί να κάνη (για την σωτηρία του) ο Άγιος απήντησε: Μην έχης πεποίθησι στην αρετή σου, μη σκαλώνη η σκέψι σου ανώφελα σε κάτι που ανήκει στο παρελθόν, και έχε κυ­ριαρχία στη γλώσσα σου και στην κοιλιά σου.

*  Μας συμφέρει σαν ζητιάνοι να ζούμε, αρκεί μόνο να είμαστε μαζί με τον Ιησούν, διότι όποιος είναι με τον Ιησού, είναι πλούσιος και αν ακόμη υλικά είναι πτωχός. Αυ­τός που προτιμά τα γήινα από τα πνευματικά, θα χάση και τα δύο, ενώ εκείνος που επιθυμεί τα ουράνια, θα βρη οπωσδήποτε και επίγεια αγαθά (Οσία Ευγενία).

*  Είναι αδύνατο να απόκτηση κανείς τον Ιησούν, παρά μόνο με κόπο, με ταπείνωσι και με προσευχή ακατάπαυστη, διαβάζομε στο Γεροντικό.

*  Αγαπήστε την θλίψι περισσότερο από την ανάπαυσι, την περιφρόνησι περισσότερο από την δόξα, καθώς και το να δίνετε παρά να παίρνετε, και θα έχετε πνευματική ωφέλεια (Αββάς Ματώης).

*  Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαπτισμένος ζη­τάει αυτά τα τρία: Από την ψυχή ορθή πίστι, από την γλώσ­σα την αλήθεια και από το σώμα την σωφροσύνη (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος).

*  Όπως ακριβώς ένα ερειπωμένο σπίτι έξω από την πό­λη γίνεται τόπος ακαθαρσιών, έτσι και η ψυχή του οκνηρού γίνεται κατοικητήριο κάθε ακαθάρτου πάθους (Αββά Ησαΐου).

*  Ό,τι αποστρέφεσαι, μην το κάνεις στον άλλο… Ό­ποιος μπορεί να κράτηση αυτόν τον λόγο, του αρκεί για να σωθή (Γεροντικόν).

*  Είναι αδύνατον να απόκτηση σταθερά αγάπη στον Θεό, όποιος έχει κάποιαν εμπαθή κλίση σε οτιδήποτε γήι­νο (Αγ. Μάξιμος).

*  Εκείνος που έχει το νου του προσηλωμένο στην αγά­πη του Θεού, καταφρονεί όλα τα ορατά, ακόμα και το σώμα του σαν ξένο (Αγ. Μάξιμος).

*  Όποιος βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρ­διά του για οποιονδήποτε άνθρωπο και για οποιοδήποτε φταίξιμό του, αυτός έχει αποξενωθεί τελείως από την αγάπη στο Θεό. Γιατί η αγάπη στο Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος εναντίον του ανθρώπου (Αγ. Μάξιμος).

πηγή

αρχείο: Ιούνιος 2013