Τι εννοούσαν οι μαθητές του Χριστού όταν ρώτησαν τον Χριστό, κατά το θαύμα του τυφλού παιδιού, τι έφταιξε αυτός ή οι γονείς αυτού και γεννήθηκε τυφλός; Πως μπορούσε να φταίξει ένα παιδί που γεννήθηκε τυφλό;

Τό περιστατικό τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ περιγράφεται στό 9ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου. Ἑρμηνεύοντας ὁ Χρυσόστομος τήν ἀπορία τῶν μαθητῶν ἀναφέρει ὅτι οἱ μαθητές ἔχουν κατά νοῦ τή θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ πού προηγήθηκε, ὅπου ὁ Χριστός συνέδεσε ἄμεσα τήν ἁμαρτία μέ τήν ἀσθένεια παραγγέλλοντας τό «ἴδε ὑγιής γέγονας, μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἰω 5,14). Στή μεταφυσική αὐτή διάσταση τοῦ θέματος οἱ μαθητές ἀναρωτιοῦνται: ἔστω ὅτι ὁ θεραπευθείς παράλυτος ἀσθένησε ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του. Στή συγκεκριμένη, ὅμως, περίπτωση τί ἔχει νά τούς πεῖ ὁ διδάσκαλός τους, ποιός μπορεῖ νά εὐθύνεται; Τό ἐρώτημα, δηλαδή, γιά τό ἄν εὐθύνεται ὁ ἴδιος ὁ τυφλός εἶναι μάλλον ρητορικό, ἀλλά διατυπώνεται ἐπειδή ὑπάρχει τό προηγούμενο μέ τόν παραλυτικό.

Μία δεύτερη ἑρμηνεία που προτείνει ὁ ἴδιος πατέρας, εἶναι ὅτι οἱ μαθητές δέν ἀπευθύνουν ἐρώτηση πρός τό Χριστό, ἀλλά ἀποροῦν μέ τήν κατάσταση τοῦ τυφλοῦ: εἶναι σάν νά μουρμουρίζουν τό «τί ἔφταιξε τό παιδί;», ὅπως θά λέγαμε κι ἐμεῖς σήμερα.

Ἐπίσης, ὑπῆρχε συγκεκριμένη διδασκαλία τῶν ραββίνων (μέ ἀφορμή κυρίως τό Ψαλ 50,7) σύμφωνα μέ τήν ὁποία τό ἔμβρυο εἶναι δυνατόν νά ἀμαρτάνει. Ἐξάλλου, στήν ἐβραϊκή γλώσσα δέν ὑπάρχει λέξη πού νά ἀντιστοιχεῖ στό ἔμβρυο. Ὑπάρχει μόνο ἡ λέξη «παιδί», γεγονός πού ἐπηρεάζει καί τή γενικότερη ἀντιμετώπιση καί ἀντίληψη περί τοῦ ἐμβρύου.

για τις Ορθόδοξες Απαντήσεις, Σοφία Χασιώτη, Δρ θεολογίας, Μάιος 2009