Ο προσηλυτισμός είναι αποδεκτός από την ορθοδοξία μας;

Η έννοια του προσηλυτισμού ενέχει μέσα την έννοια του βιασμού, «προσηλυτίζω» σημαίνει μεταστρέφω την θρησκευτική πίστη κάποιου, κάνοντάς τον να δεχθεί το δικό μου δόγμα. Πείθω κάποιον κυρίως με προπαγανδιστική τακτική -με χρηματισμό ή απάτη- να προσχωρήσει στις δικές μου ιδέες και αρχές. Ουσιαστικά, δηλαδή, είναι άμεση ή έμμεση προσπάθεια κάμψεως του φρονήματος και αυτό, ορθώς το Σύνταγμά μας το απαγορεύει.


Ή Εκκλησία μας δέν πιστεύει στον προσηλυτισμό. Δεν προσηλυτίζει. Δεν βγαίνουμε στον δρόμο να πούμε στους ανθρώπους ότι αυτό πού έχουν είναι λάθος. Δεν χρειάζεται να τους το πούμε. Ή αλήθεια φωτίζει μόνη της τον δρόμο εκείνων πού ειλικρινά αναζητούν την αληθινή πίστη. Βέβαια, τούτο δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται από μέρους μας να προβάλουμε το σωτήριο μήνυμα της Ορθοδοξίας με έργα και με λόγια, και ακόμη πιο πολύ με το παράδειγμα μας.
Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος

…αποστολή δεν εννοούμε την προσπάθεια προσηλυτισμού πιστών άλλων ομολογιών στην ορθόδοξη πίστη. Αποστολή είναι για την Oρθοδοξία «να δώσει μαρτυρία της πίστεώς της και των άλλων πολύτιμων θησαυρών της παράδοσής της. Να ευαγγελιστεί τον Χριστό όπως Tον είδε και Tον έζησε και Tον εικονογράφησε και Tον λειτουργεί η Oρθόδοξη Ανατολή»
Oικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος

κάποιος γέροντας είχε πει: Φαντάζεστε τι θα είχε γίνει, αν ο Χριστός προσηλύτιζε; και τα μυρμήγκια ακόμα θα έτρεχαν να βαπτιστούν, όλη η πλάση θα έτρεχε να προλάβει να σωθεί… όχι, όχι, όλοι είμαστε ελεύθεροι…όποιος θέλει, χωρίς βία, με αγάπη και έρωτα για τον Χριστό.