Τι είναι ο Παράδεισος; Πως θα τον κατακτήσουμε;

Ο πρώτος παράδεισος ήταν φυσικός. Ένας συγκεκριμένος τόπος. Αυτό που λέμε σήμερα παράδεισος, ονομάζεται συνήθως στην Καινή Διαθήκη (αιώνια) ζωή, βασιλεία του Θεού, σωτηρία κ.α. Όλα αυτά είναι ο ίδιος ο Χριστός και προσφέρονται από αυτόν. Συχνά οι πατέρες της Εκκλησίας επαναλαμβάνουν ότι όπου είναι ο Χριστός είναι και ο Παράδεισος, ενώ κόλαση είναι η απουσία του Θεού. Για το λόγο αυτό και ενανθρώπησε, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να ενταχθούν στο σώμα του που ονομάζεται Εκκλησία (γινόμαστε μέλη του Χριστού με το βάπτισμα και το χρίσμα, τρεφόμαστε από τη σάρκα του και το αίμα του με το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, θεραπεύουμε τις πληγές των αμαρτιών μας με την εξομολόγηση κ.ο.κ.) Επομένως, όσοι τάσσονται μαζί με το Χριστό και ζουν ως μέλη του από αυτή τη ζωή, θα ζήσουν και μαζί του μετά την ανάσταση των νεκρών που προσδοκούμε. «Εἰ γάρ συναπεθάνομεν, καί συζήσομεν· εἰ ὑπομένομεν, καί συμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνούμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς» (Β΄ Τιμ 2,11-12) γράφει ο απ. Παύλος. (Εάν πεθάναμε, δια του βαπτίσματος, μαζί με το Χριστό, μαζί του και θα ζήσουμε αιώνια και στη μέλλουσα ζωή. Εάν υπομένουμε τις θλίψεις, όπως στον τέλειο βαθμό τις υπέμεινε Εκείνος, και θα βασιλεύσουμε μαζί μ’αυτόν. Εάν όμως τον αρνούμαστε και εκείνος θα μας αρνηθεί –απόδοση από τη μετάφραση Κολιτσάρα).

Καμία αμαρτία δε μας «στέλνει στον παράδεισο». Ούτε όμως και τα «καλά έργα» από μόνα τους. (Οι φαρισαίοι για παράδειγμα ήταν γεμάτοι από «καλά έργα»).

Αυτό που έχει σημασία είναι η προσπάθεια να ζούμε εν Χριστώ και όταν αμαρτάνουμε να καθαριζόμαστε με το μυστήριο της μετάνοιας που ονομάζεται εξομολόγηση.
Πρακτικά, ο μόνος ασφαλής τρόπος για να ξέρουμε αν βαδίζουμε σωστά σ’ αυτήν την πορεία, είναι να βρούμε έναν καλό πνευματικό που θα μας υποδεικνύει τις αστοχίες μας και θα μας κατευθύνει στην εν Χριστώ ζωή.
Ευτυχώς για μας, η αγάπη του Θεού είναι μεγαλύτερη από ό,τι μπορεί να θεωρήσουμε ως πιο φοβερή αμαρτία. Μάλιστα, όπως διδάσκει ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ακόμη κι όταν ο Θεός φαίνεται σα να «θυμώνει» μαζί μας, το κάνει από τη μεγάλη του αγάπη ώστε να μας συνεφέρει, γιατί δε θέλει να μας χάσει από κοντά του (Ερμηνεία στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ομιλία 14,4 ΕΠΕ 9,456). Το ότι ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στον παράδεισο ήταν ληστής, μας αποδεικνύει ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει αμαρτία που να εμποδίζει την είσοδό μας σ’ αυτόν. Το μόνο που μπορεί πραγματικά να μας εμποδίσει και να μείνουμε τελικά απ’ έξω, είναι η εγωιστική μας διάθεση να μη ζητήσουμε ειλικρινά, έστω και την τελευταία στιγμή, τη συγχωρητική αγάπη του Χριστού.