Σαφώς και πρόθεση μας εδώ δεν είναι να θίξουμε κανέναν άνθρωπο που ακολουθεί άλλο θρήσκευμα. Όλοι είμαστε επιρρεπείς στην αμαρτία και ανά πάσα ώρα μπορεί και εμείς (μη γένοιτο!) να πέσουμε σε πλάνη! Αυτά που παρατίθενται εδώ είναι για καθαρά ενημερωτικό σκοπό.
1)Ενώ τό Ευαγγέλιο μας λέει ότι «το Πνεύμα το Άγιο εκπορεύεται μόνον εκ τού Πατρός», οι Ρωμαιοκαθολικοί το αλλάζουν και προσθέτουν στο Σύμβολο της Πίστεως, ότι το πνεύμα το Άγιο εκπορεύεται και από τον Υιό , αλλοιώνοντας και ανατρέποντας την δομή της Αγίας Τριάδας. Είναι το γνωστό Filioque.
2)Ο εκάστοτε πάπας θεωρείται μοναδικός αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη…(και μόνο για την αλαζονεία αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια του Χριστού). Κάνει ότι θέλει και επιβάλει ότι θέλει. Είναι το γνωστό «πρωτείο» του πάπα.
3)Ο πάπας έχει το «αλάθητο» (! Αυτό δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο ! για μας ισχύει-και ισχύει για όλους μας : ουδείς γαρ αναμάρτητος πλην σου Κύριε)
4)Καταργήθηκε η Θ. Κοινωνία και οι πιστοί λαμβάνουν ένα βιομηχανοποιημένο ψωμάκι την «όστια» χωρίς «αίμα Κυρίου» Πρόσφορα σταμάτησαν να χρησιμοποιούν και δεν κάνουν προσκομιδή. (Η ακολουθία που γίνεται κατά την διάρκεια του όρθρου κατά την οποία προετοιμάζονται τα τίμια Δώρα – Άρτος και Οίνος – για την τέλεση της Θ. Ευχαριστίας).
5)Κατά παράβαση της Αποστολικής Παράδοσης επέβαλαν στους κληρικούς την υποχρεωτική αγαμία στερώντας τους το δικαίωμα της οικογένειας.
6)Χρησιμοποιούν για να κάνουν το Σταυρό τους πέντε δάκτυλα και όχι τρία (4ο για την Θεοτόκο και 5ο για τον Πάπα-όμως μόνο ο Τριαδικός Θεός λατρεύεται και κανείς άλλος δεν εξομοιώνεται με Αυτόν).
7)Πιστεύουν στήν «αξιομισθία τών Αγίων», στο «καθαρτήριο πύρ», στόν «απόλυτο προορισμό» των ανθρώπων.
8)Στό βάπτισμα, ραντίζουν και δέν βυθίζουν τά παιδιά μέσα στό νερό ( Ταφή καί Ανάσταση), τρείς φορές στόν τύπο τής Αγίας Τριάδας. Επίσης, δεν χρίεται ο βαπτιζόμενος την ίδια στιγμή με την βάπτιση του αλλά πολύ αργότερα.
9)Τό μυστήριο τής εξομολογήσεως γίνεται μέσω παραβάν μεταξύ εξομολόγου καί πιστού και όχι με θαρραλέα μετάνοια (που είναι και το κλειδί της μετάνοιας τού ανθρώπου)
10)Το κυριότερο: Δημιούργησαν ένα εκκλησιαστικό σχήμα την Ουνία με Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς ντυμένους όπως οί Ορθόδοξοι καί παρόμοιο λειτουργικό τυπικό. Η δράση τους βρίσκεται κυρίως στο εξωτερικό ενώ πολύ εύκολα μπορεί να ξεγελαστεί κάποιος που δεν γνωρίζει καλά τα πράγματα.
ΑΠΟΡΙΑ:
Τουλάχιστον μέχρι το 1009μχ που παραιτήθηκε ο τελευταίος ορθόδοξος πάπας, προφανώς, η Θεία λειτουργία γινόταν όπως την γνωρίζουμε. Η απορία που μας δημιουργείται είναι η εξής: Πως γίνεται, άνθρωποι με βιωματικές εμπειρίες Θείας Λειτουργίας, με την ενεργό συμμετοχή τους στην αναίμακτο θυσία με την τέλεση του Μυστηρίου των Μυστηρίων, ξαφνικά σταμάτησαν να το βιώνουν. Δεν τους έλειψε; Δεν ένοιωσαν την απομάκρυνση της θείας Χάρης; Δεν προβληματίστηκαν τουλάχιστον με το χάος που δημιουργήθηκε από αυτές τις αποκλίσεις (μεταρρύθμιση του Μαρτίνου Λούθηρου Ζβίγγλιου, και του Καλβίνου) με την δημιουργία των προτεσταντών και την περαιτέρω διάσπαση τους σε πάνω από 400 λεγόμενες «Εκκλησίες», αντιμαχόμενες μεταξύ τους;
Αρχική » Ερωτήσεις - Απαντήσεις » Πως οδηγήθηκαμε στο σχισμα του 1054; Ποιές οι διαφορές μας με τους καθολικούς, με λίγα και απλά λόγια;
Δείτε επίσης
Το γενέθλιο της Θεοτόκου. Υπάρχουν γραπτές προφητείες, προτυπώσεις για την Παναγία μας;
Με αυτή την ερώτηση μας δίνεται η αφορμή να πούμε το πόσο σημαντική είναι η …
Αλήθεια έτσι είναι. Απλά και κατανοητά. Και αν τυχόν μπείτε σε μια καθολική ή προτεσταντική »εκκλησία» θα νιώσετε ότι κάτι λείπει. Θα νιώσετε μια ψυχρότητα, μια έλλειψη. Δε θα νιώσετε αυτή την ταπείνωση και τη συγκίνηση της ορθοδοξίας.
Έτσι ακριβώς είναι. Όταν απουσιάζει το Πνεύμα το Άγιο, όλα είναι σκοτεινά, παραμορφωμένα…
Χαίρετε.
Έχω φίλους καθολικούς, και έχω δει (και θαυμάσει) την πίστη τους απο κοντά. Όσο κι αν δογματικά διαφοροποιούνται και (κατα την γνώμη εμού και της Ορθόδοξης εκκλησίας) λανθάνουν, δεν γνωρίζουμε αν όντως το Άγιο Πνεύμα απουσιάζει.
«τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ»
Επίσης δεν γνωρίζουμε αν ένας καθολικός πιστός εν μετανοία κοινωνών λαμβάνει τον Κύριο…
Σύμφωνα με τη θεία αποκάλυψη, ο Θεός διακρίνεται σε Τρία Πρόσωπα, τα οποία είναι ομοούσια, ισότιμα και ισοδύναμα μεταξύ τους. Έτσι δεν υπάρχουν τρεις Θεοί αλλά ένας. Κάθε Πρόσωπο, όμως, έχει ένα ξεχωριστό ιδίωμα, το οποίο δηλώνει τον διαφορετικό τρόπο υπάρξεώς Του: Ο Πατέρας είναι αγέννητος (είναι η μοναδική αρχή και πηγή της Θεότητος)· ο Υιός είναι γεννητός (γεννάται από τον Πατέρα «προ πάντων των αιώνων»). και το Άγιο Πνεύμα είναι εκπορευτό (ούτε αγέννητο είναι ούτε γεννάται, αλλά εκπορεύεται από τον Πατέρα «προ πάντων των αιώνων»).
Το Σύμβολο της Πίστεως, που καταρτίστηκε από τις Α’ και Β’ Οικουμενικές Συνόδους (325, 381), ομολογεί πίστη «εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον», ακολουθώντας τα λόγια του Χριστού: «Όταν έλθη ο Παράκλητος… το Πνεύμα της αληθείας, ο παρά του Πατρός εκπορεύεται…» (Ιω. 15:26). Το 431, η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος απαγόρευσε ρητά οποιαδήποτε προσθαφαίρεση στο ιερό Σύμβολο.
Οι Φράγκοι, όμως, θέλοντας να κατανοήσουν την ουσία του Θεού με τη λογική τους, παρερμήνευσαν τα λόγια του Χριστού, περιφρόνησαν τις Οικουμενικές Συνόδους και πρόσθεσαν στο Σύμβολο, μετά τη φράση «…το εκ του Πατρός εκπορευόμενον…», τη λέξη Filioque (Φιλιόκβε = και εκ του Υιού), που σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιό. Με την προσθήκη αυτή δημιουργούνται άλυτα θεολογικά προβλήματα και σοβαρές αλλοιώσεις στην πίστη και τη ζωή της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα:
Εισάγονται στην Αγία Τριάδα δύο αρχές. Δηλαδή, προκύπτουν δύο κύριοι Θεοί (Πατέρας και Υιός) και ένας δευτερεύων (το Άγιο Πνεύμα). Επέρχεται έτσι πλήρης διάλυση του Τριαδικού δόγματος. Ο «Τριαδικός Θεός» των Παπικών δεν είναι πλέον ο αληθινός Θεός αλλά ένας πλασματικός και ανύπαρκτος θεός.
Το Άγιο Πνεύμα υποτιμάται και παραγκωνίζεται από τη ζωή της Εκκλησίας και του Χριστιανού. Έτσι η Εκκλησία στερείται τον χαρισματικό-αγιοπνευματικό χαρακτήρα της, επιδιώκει την κοινωνική επιβολή και το κοσμικό κύρος, υπερτονίζει την εγκόσμια οργάνωση και αποστολή της. Ο Χριστιανός, πάλι, δεν αποσκοπεί στην εσωτερική του ανακαίνιση και τη γνώση του Θεού, που πραγματοποιούνται μόνο με το Άγιο Πνεύμα, αλλά περιορίζεται στην ηθική του βελτίωση και την εξωτερική μίμηση του Χριστού.
Η εξάρτηση, τέλος, του Αγίου Πνεύματος από τον Υιό έδωσε τη δυνατότητα στη Ρώμη να υποστηρίξει με κύρος ότι στον κόσμο μόνο ο πάπας, ως αντιπρόσωπος του Χριστού, έχει τη δυνατότητα να διαθέτει τις δωρεές που χορηγεί το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία
http://www.impantokratoros.gr/papismos-xteskaisimera.el.aspx