Η παραβολή του Καλού Σπορέως και η πνευματικά γόνιμη καρποφορία των πιστών (Λουκ. κεφ. 8, 5-15)

Η παραβολή του Καλού Σπορέως και η πνευματικά γόνιμη καρποφορία των πιστών (Λουκ. κεφ. 8, 5-15)
Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου
Ο Ιησούς περιόδευε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, κηρύσσοντας το χαρμόσυνο μήνυμα του ερχομού της βασιλείας του Θεού. Κοντά του συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος, και άκουγε με μεγάλη θέρμη ψυχής τη διδασκαλία Του. Σε μια ανάλογη περίπτωση, τους είπε την εξής παραβολή: «Βγήκε ο σπορέας για να σπείρει το σπόρο του. Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν’ ακούει, ας τα ακούει».
Οι μαθητές Του τότε τον ρωτούσαν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;» Εκείνος τους απάντησε: «Σ’ εσάς έδωσε ο Θεός (το χάρισμα) να κατανοήσετε (αγιοπνευματικά) τα μυστήρια της βασιλείας Του (διότι διαθέτετε αληθή πίστη), ενώ στους υπόλοιπους (σε όσους δεν πιστεύουν) αυτά δίνονται με παραβολές (δεν τους προσφέρεται το δώρο της χαρισματικής ερμηνείας), ώστε, “να κοιτάζουν αλλά να μη βλέπουν, και ν’ ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν” (δηλαδή, αν και βλέπουν τα μοναδικά θαύματά μου και ακούνε την εξ ύψους διδασκαλία μου, παραμένουν θεληματικά στην απιστία τους). Η παραβολή αυτή (η έννοια και ο σκοπός της), τους είπε, σημαίνει τα εξής:
«Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού. Έρχεται ύστερα όμως ο διάβολος και τον υφαρπάζει από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν». Πρόκειται εδώ για τους ανευλαβείς εκείνους ανθρώπους οι οποίοι δεν προσέχουν, και επομένως δεν κατανοούν το κήρυγμα και τη διδασκαλία του θείου Λόγου. Γι’ αυτό και ο διάβολος βρίσκει έδαφος και απομακρύνει από τη μνήμη τους τα λεγόμενα που εξάλλου δεν κατανόησαν, ώστε να μην σωθούν.
«Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, συνεχίζει ο Ιησούς, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα. Γι’ αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται». Λόγω δηλαδή της αμέλειας και οκνηρίας τους, ο λόγος του Ευαγγελίου δεν ριζώνει στις καρδιές τους. Και στον μεν καιρό της ησυχίας και ευτυχίας μένουν σταθεροί στα πιστεύω τους, όταν όμως καταφθάσουν οι πειρασμοί και οι θλιβερές περιστάσεις, εκεί χάνεται η ευσέβειά τους, και μένουν ψυχροί και αδιάφοροι ως προς την πίστη και τα εκκλησιαστικά τους πρακτέα.
«Αυτοί που έπεσαν στα αγκάθια, λέγει ο Κύριος, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ’ αυτά και δεν καρποφορούν». Ακούνε και παραδέχονται θεωρητικά τις αλήθειες του Θεού. Είναι όμως δοσμένοι στις βιοτικές φροντίδες και, ως εκ τούτου, ελάχιστο καρπό φέρνει σ’ αυτούς ο θείος λόγος. Διότι, όπως τα αγκάθια πνίγουν το φυτό αν δεν εκβληθούν εγκαίρως από το χωράφι, έτσι και οι κοσμικές μέριμνες και οι ηδονές της ζωής εξαφανίζουν τη δύναμη και ενέργεια του ευαγγελικού λόγου στη ζωή τους.
«Με το σπόρο που έπεσε σε γόνιμο έδαφος, καταλήγει ο Ιησούς, εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή». Εννοούνται εδώ όσοι τηρούν τη διδασκαλία του Θεανθρώπου βαθειά μέσα στις καρδιές τους, γιατί ακριβώς οι καρδιές τους είναι καθαρές. Οι πιστοί αυτοί, είτε σε ευτυχία βρεθούν είτε σε δυστυχία και οδύνες, παραμένουν ατάραχοι πνευματικά, γνωρίζοντες καλά πως ο Θεός επιτρέπει πολλά, ακόμη και δυσάρεστα, αλλά πάντοτε για το όφελός μας. Και παρομοιάζονται οι άνθρωποι αυτοί με το δέντρο εκείνο που έχει φυτρώσει στις εκβολές των υδάτων, το οποίο όχι μόνο αδιάλειπτα αναπτύσσεται και τρέφεται, αλλά και καρπούς ωφέλιμους παράγει.
Μακάριος ο άνθρωπος εκείνος που συνεχώς και καθημερινά μελετά το λόγο του Θεού, το μήνυμα του Ευαγγελίου, ζει με αγάπη και μυστηριακή ζωή, και ποιεί καρπούς αξίους μετανοίας και σωτηρίας.

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:
⦁ «Η Καινή Διαθήκη», έκδ. Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας, Αθ. 2003
⦁ «Ερμηνεία των τεσσάρων ευαγγελίων», Βαρθολομαίου Γεωργιάδου, (+)επισκόπου Κορίνθου, εκδ. Δημιουργία, Αθ. 1992

10/10/2015