Σκέψεις στον Απόστολο της Κυριακής του Παραλύτου. (Πράξεις των Αποστόλων Θ’ 32-42 – Δ’ Κυριακή του Πάσχα)

Σκέψεις στον Απόστολο της Κυριακής του Παραλύτου. (Πράξεις των Αποστόλων Θ’ 32-42 – Δ’ Κυριακή του Πάσχα)

Μεγάλη είναι η δύναμη της ελεημοσύνης. Τόσο μεγάλη, που την Ταβιθά, μια γυναίκα που ήταν  «πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών», την ανέστησαν τα δάκρυα των ανθρώπων εκείνων, των πτωχών και των χηρών, που είχαν ελεηθεί από αυτήν.

…Εἰς τὴν Ἰόππην ὑπῆρχε κάποια μαθήτρια ποὺ ὠνομάζετο Ταβιθά, ἑλληνιστὶ Δορκάς, ἡ ὁποία ἔκανε πολλὲς ἀγαθοεργίες καὶ ἐλεημοσύνες. Συνέβη κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας νὰ ἀσθενήσῃ καὶ νὰ πεθάνῃ· ἀφοῦ δὲ τὴν ἔλουσαν, τὴν ἔβαλαν εἰς τὸ ἀνῶγι. Ἐπειδὴ ἡ Λύδδα ἦτο κοντὰ εἰς τὴν Ἰόππην, οἱ μαθηταὶ ἄκουσαν ὅτι ὁ Πέτρος εἶναι ἐκεῖ, καὶ τοῦ ἔστειλαν δύο ἄνδρας μὲ τὴν παράκλησιν: «Μὴ βραδύνῃς νὰ ἔλθῃς καὶ σ’ ἐμᾶς». Ὁ Πέτρος ἐσηκώθηκε καὶ ἐπῆγε μαζί τους. Ὅταν ἔφθασε, τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸ ἀνώγι καὶ παρουσιάσθηκαν εἰς αὐτὸν ὅλες οἱ χῆρες οἱ ὁποῖες ἔκλαιαν καὶ ἔδειχναν τὰ ὑποκάμισα καὶ τὰ ἐνδύματα, ποὺ ἔκανε ἡ Δορκὰς ὅταν ἦτο μαζί τους.
Ὁ Πέτρος ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἐγονάτισε καὶ προσευχήθηκε. Ὕστερα ἐστράφη πρὸς τὸ σῶμα καὶ εἶπε, «Ταβιθά, σήκω». Αὐτὴ ἄνοιξε τὰ μάτια της καὶ ὅταν εἶδε τὸν Πέτρον, ἀνασηκώθηκε. Ὁ Πέτρος τῆς ἔδωκε τὸ χέρι καὶ τὴν ἐσήκωσε ὀρθήν. Ὕστερα ἐφώναξε τοὺς ἁγίους καὶ τὶς χῆρες καὶ τὴν παρουσίασε ζωντανήν. Αὐτὸ ἔγινε γνωστὸν εἰς ὅλλην τὴν Ἰόππην καὶ πολλοὶ ἐπίστεψαν εἰς τὸν Κύριον.  

Η ελεημοσύνη δεν είναι δωρεά, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά δάνειο. Δηλαδή, εκείνος που δίνει ελεημοσύνη δεν δωρίζει, αλλά δανείζει. Ο ελεών δανείζει, ο πτωχός δανείζεται και ο Θεός μπαίνει εγγυητής αυτού του δανείου. Τέτοια είναι η φιλανθρωπία του Θεού. Ανάλαβε λέει ο Θεός φροντίδα για τον φτωχό, τον ασθενή. Ό,τι και αν ξοδέψεις για αυτόν Εγώ θα στο ανταποδώσω όταν θα έρθω πάλι στον κόσμο, για να κρίνω ζώντας και νεκρούς. «επιμελήθητι αυτού και ό,τι αν προσδαπανήσεις, εγώ εν τω επανέρχεσθαί με, αποδώσω σοι» (Λουκ. ι,35). Εγώ, λέει, αποδώσω αυτό το καλό σε σένα. Υπάρχει λοιπόν άλλος εγγυητής που να είναι πιστότερος ή αληθέστερος του Θεού;  Δεν σταματά εδώ όμως ο Θεός. Επειδή εκείνος που δανείζεται και όχι ο εγγυητής είναι ο πραγματικός χρεώστης και χρωστά την ανταπόδοση αυτής της ελεημοσύνης, έρχεται ο ίδιος ο Θεός και γίνεται από εγγυητής δανειζόμενος. Και σαν να είναι ο ίδιος χρεώστης λέει: «Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν, κατά δε το δόμα αυτού, ανταποδώσει αυτώ» (εκείνος που ελεεί φτωχό, δανείζει τον ίδιο τον Θεό) (Παροιμ. Ιθ, 17). Ω του παραδόξου πράγματος!!! Να καθιστά η ελεημοσύνη, τον Θεό χρεώστη του ανθρώπου!!! Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ελεημοσύνης.

Αλλά ούτε σε αυτό αρκείται ο φιλανθρωπότατος Θεός. Αναλαμβάνει το πρόσωπο του φτωχού και λέει: «Όταν έρχεται μπροστά σου ο φτωχός, τότε εγώ ο ίδιος είμαι που στέκομαι μπροστά σου. Όταν σου ζητά ελεημοσύνη, εγώ ο ίδιος σου ζητώ ελεημοσύνη. Ό,τι δώσεις σε αυτόν, σε μένα τον ίδιο το δίνεις: «Αμήν λέγω υμίν. Εφ’όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Μτθ. κε, 40).

Τόσο είναι της ελεημοσύνης το ύψος, τόση της ελεημοσύνης η Χάρις και η Δύναμις. Ποια άλλη λοιπόν ελπίδα Σωτηρίας έχουμε εμείς οι ταλαίπωροι, παρά το έλεος του Θεού; Και αυτό το έλεος δίδεται στους ελεήμονες προς ανταπόδοση της ελεημοσύνης αυτών. Αυτό το βεβαιώνει ο Μονογενής Υιός του Θεού, που είπε ότι οι ελεήμονες όχι μόνο ελεούνται αλλά γίνονται και μακάριοι: «Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Μτθ. ε, 7). Καμιά άλλη αρετή πέρα από την ελεημοσύνη δεν έχει ενώπιον του Θεού τέτοια χάρη και τέτοια δύναμη. Για ποια άλλη αρετή υποσχέθηκε ο Θεός τόσες ανταμοιβές, όσες για την ελεημοσύνη; Μέχρι και νεκρούς έχει δύναμη να αναστήσει η ελεημοσύνη,   όπως βλέπουμε να ιστορείται ένα μοναδικό τέτοιο περιστατικό, στον Απόστολο της Κυριακής του Παραλύτου, όπου τα δάκρυα των χηρών και των πτωχών, εκείνων που είχαν λάβει ελεημοσύνη από την Ταβιθά, δια των προσευχών του Αποστόλου Πέτρου και της φιλανθρωπίας του Θεού, την ανέστησαν από των νεκρών.  Έτσι η ελεημοσύνη είναι το ανταπόδομα των ανταποδομάτων, ανταπόδομα χαράς αιωνίου, δόξης απεράντου, ανταπόδομα μακαριότητας και βασιλείας της οποίας δεν υπάρχει τέλος.

Βασικό βοήθημα : Κυριακοδρόμιο Νικηφόρου Θεοτόκη (Κυριακή του Παραλύτου, Μεγάλη της ελεημοσύνης η δύναμις).

Δημιουργία αρχείου Μάιος 2016, Ορθόδοξες Απαντήσεις