Ἡ νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς.

Ἡ νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς.

Ὁ μοναχός Γαλακτίων Ἰλλίε, κοινοβιάτης στή μονή Συχάστρια τῆς Ρουμανίας ἀπό τό 1918, τηροῦσε μέ ἀκρίβεια τή νηστεία.

Ἄν δέν τελείωνε τόν μοναχικό του κανόνα, δέν ἔτρωγε τίποτα. Τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή νήστευε μέχρι τό βράδυ, τήν ὥρα πού ἔβγαιναν τ’ ἀστέρια.

Τότε ἔκανε τόν σταυρό του, ζητοῦσε συγχώρηση ἀπ’ ὅλους, ἔπαιρνε ἀντίδωρο καί ὕστερα ἔτρωγε. -Γέροντα, τοῦ εἶπε ὁ μαθητής του, ἡ μέρα εἶναι μεγάλη, κι ἐσύ ἡλικιωμένος καί ἀδύνατος. Δέν εἶναι καλύτερα νά τρῶς τό φαγητό σου νωρίτερα;

-Κάποτε, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος, ἕνας ἅγιος εἶδε νά πηγαίνουν κάποιο νεκρό στόν τάφο. Μπροστά καί πίσω τῶν συνόδευαν δυό ὡραῖοι ἄγγελοι. «Ποιοί εἶστε ἐσεῖς;» ρώτησε ὁ ἅγιος. «Ἐγώ ὀνομάζομαι Τετάρτη καί ἐγώ Παρασκευή!» ἀπάντησαν οἱ ἄγγελοι. «Ἤρθαμε ἐδῶ, μέ ἐντολή τοῦ Κυρίου, νά βοηθήσουμε αὐτή τήν ψυχή, γιατί σ’ ὅλη τή ζωή της νήστευε τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή γιά νά τιμήσει τά Πάθη τοῦ Κυρίου.» Ἀπό τότε, συμπλήρωσε ὁ π. Γαλακτίων, δέν ἔφαγα ποτέ πιά αὐτές τίς μέρες, γιά νά μέ βοηθήσουν κι ἐμένα ἡ Τετάρτη καί ἡ Παρασκευή τήν ὥρα τοῦ θανάτου μου.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.259-260) Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007