Κάποτε τον Ἅγιο Νήφων (Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν) τόν βασάνισε ὁ ἑξῆς λογισμός:
‟Μήπως, ἀντί νά τρέχω στούς ναούς, εἶναι καλύτερα νά κάθομαι σ’ ἕνα μέρος καί νά ζητάω τό ἔλεος τοῦ Θεου;’’.
Δέν ἄργησε ὁ φιλάνθρωπος Θεός νά τοῦ ἀποκαλύψει,ὅτι κάθε φορά πού ἕνας ἄνθρωπος πάει σέ ἐκκλησία γιά νά προσευχηθεῖ, εἴτε μέρα εἶναι εἴτε νύχτα, τά βήματά του μετριοῦνται ἀπό τούς ἁγίους ἀγγέλους, γιά νά μετατραποῦν σέ οὐράνιο μισθό τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Είπε πάλι: Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό, επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί. Γιατί το να αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί είναι ανθρώπινο, ενώ το να μη μετανοεί είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του. Επειδή δεν ζούμε συνεχώς στη μετάνοια γι΄ αυτό θα κριθούμε.
One comment
Pingback: Τα βήματα που μετράει ο άγιος άγγελος… | ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ